Η Αμφίπολη Στους Ελληνιστικούς Χρόνους

Στην Ελληνιστική εποχή, που αρχίζει με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323π.Χ.) και τελειώνει με την υποταγή της Μακεδονίας στους Ρωμαίους (168π.Χ), η Αμφίπολη παραμένει ακμαία πόλη. Πολλοί εταίροι του Μεγάλου Αλεξάνδρου επιστρέφουν εδώ μετά το τέλος της εκστρατείας στην Ασία. Νέα κτίρια χτίζονται και άλλα επισκευάζονται. Ο νέος μεγάλος ναός της Ταυροπόλου Αρτέμιδας, που είχε αρχίσει να κτίζει ο Μέγας Αλέξανδρος μετά το τέλος της εκστρατείας του στην Ασία, δεν βρέθηκε αλλά οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει άλλα σημαντικά κτίρια μέσα στην πόλη.

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.

Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη.

Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το ‘Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.

Η Αμφίπολη Κέντρο Εμπορίου Του Μακεδονικού Βασιλείου

Η Αμφίπολη ήταν το κέντρο του εμπορίου της Μακεδονίας, η έδρα εκμετάλλευσης των χρυσωρυχείων και αργυρωρυχείων της περιοχής του Παγγαίου και του βασιλικού νομισματοκοπείου του κράτους. Στην εποχή της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου έγινε το κέντρο της προετοιμασίας για την εκστρατεία κατά των Περσών. Ήταν η βάση του στρατού και το λιμάνι του μακεδονικού στόλου. Στο λιμάνι της Ηιόνας και στον Στρυμόνα συγκεντρώθηκε ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Η Αμφίπολη συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά της Θράκης και της Ασίας. Με την άρτια εξοπλισμένη υποδειγματική γενναία ίλη ιππικού διακρίθηκε σ’ όλες τις μάχες της Ασίας κατά των Περσών. Στην Αμφίπολη εγκαταστάθηκαν μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η μητέρα του Ολυμπιάδα, η σύζυγός του Ρωξάνη και ο μικρός στην ηλικία γιος του Αλεξάνδρος. Στην Αμφίπολη δυστυχώς σφαγιάσθηκαν άδικα με διαταγή του Κασσάνδρου από το διοικητή της πόλης Γλαύκιο η Ρωξάνη και ο γιος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο νόμιμος διαδοχος του μακεδονικού θρόνου.

Η Αμφίπολη έγινε το κέντρο του αχανούς μακεδονικού κράτους.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΡΑΣΙΔΑ

Οι στρατιώτες που είχαν σηκώσει τον Βρασίδα από την μάχη τον μετέφεραν στην πλατεία, ενώ ανέπνεε ακόμα. Έμαθε ότι ο στρατός του νικούσε και μετά από λίγο πέθανε. Ο υπόλοιπος στρατός γύρισε με τον Κλεαρίδα από την καταδίωξη, γύμνωσε τους νεκρούς και έστησε τρόπαιο.

Μετά απ' όλα αυτά όλοι οι σύμμαχοι παρακολούθησαν, με τα όπλα τους, τη δημόσια ταφή του Βρασίδα, τον οποίο έθαψαν μέσα στην πόλη, στην είσοδο της σημερινής αγοράς. Οι Αμφιπολίτες περιέλαβαν το μνημείο με κιγκλίδωμα. Από τότε του προσφέρουν θυσίες σαν σε ήρωα. Κάθε χρόνο οργανώνουν αγώνες στη μνήμη του και τον έχουν ανακηρύξει ιδρυτή της αποικίας. Κατεδάφισαν όλες τις οικοδομές που είχε χτίσει ο Άγνων και εξαφάνισαν ότι μπορούσε να θυμίζει ότι ο Άγνων ήταν ιδρυτής της αποικίας.

Θουκυδίδη Ιστορίας Ε.

Στρυμόνας Ο Βασιλιάς Της Θράκης

Ο Στρυμών, ήταν βασιλιάς της Θράκης. Όταν ο γιος του Στρυμόνα, Ρήσος σκοτώθηκε μπροστά στα τείχη της Τροίας, ο Στρυμών έπεσε και πνίγηκε στο ποτάμι που τότε ονομαζόταν Παλαιστίνος. Από τότε μετονομάστηκε σε Στρυμόνα.