Ο Αριστοτέλης για τα τείχη της πόλης

Τμήμα από τα τείχη των Αρχαίων Σταγείρων Χαλκιδικής

" Έχουμε χρέος όχι μόνο να περιτειχίζουμε τις πόλεις, αλλά και να φροντίζουμε τα τείχη, ώστε να ομορφαίνουν την πόλη και να εξυπηρετούν πολεμικές ανάγκες, παλιές και πρόσφατες. Διότι κατά βάση οι άνθρωποι δεν επιχειρούν να επιτεθούν εναντίον αντιπάλων που έχουν πολύ καλά ετοιμαστεί

H Μυθολογία στην Αναγεννησιακή Τέχνη, ''Αλληγορία της Άνοιξης''

''Αλληγορία της Άνοιξης'' (1482 ), Σάντρο Μποτιτσέλι, Μουσείου Ουφίτσι, Φλωρεντία. Θεωρείται ότι πρόκειται για παραγγελία στον καλλιτέχνη περίπου το 1478 μ.Χ του Λορέντσο ντι Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων. Πηγή έμπνευσης του Μποτιτσέλι είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Ρωμαίου Λουκρήτιου "Για την φύση των πραγμάτων", όπου περιγράφει την φυσική φιλοσοφία του Επίκουρου. Βρισκόμαστε σε ένα σκιερό άλσος, πιθανόν πορτοκαλεώνα, πλούσιο σε βλάστηση με θάμνους και φρούτα. Κάτω από τον γαλάζιο ουρανό εμφανίζονται εννέα φιγούρες, ενώ το έδαφος είναι λιβάδι με πλούσια συλλογή από λουλούδια. Ο θεός Ζέφυρος φυσά ελαφρά και να κρατά στα χέρια του μια γυναικεία φιγούρα. Η νύμφη Χλωρίδα, την οποία κρατά ο Ζέφυρος, την θεά των λουλουδιών και της Άνοιξης Φλώρα. Είναι η ίδια η νύμφη Χλωρίδα, η οποία έχει πλέον ενωθεί με τον άνεμο και έχει ανθίσει. Στο μέσον η Θεϊκή Αφροδίτη στέκεται μπροστά από θάμνο μυρτιάς και επιβλέπει τα γεγονότα. Ο μικρός θεός Έρωτας πετά πάνω από την θεά με δεμένα τα μάτια του και σκοπεύει με το τόξο του. Οι τρεις γυναικείες φιγούρες που λικνίζονται απαλά και φορούν πέπλα με τα χρώματα της οικογενείας των Μεδίκων καθώς και χαρακτηριστικά στολίδια, αντιπροσωπεύουν τις τρεις Χάρητες. Ο θεός Ερμής τελευταίος αριστερά έχει υψώσει το Κηρύκειο και διώχνει τα σύννεφα που εμφανίζονται, τα οποία θα μπορούσαν να σκοτεινιάσουν τον πίνακα. Πρόκειται για μία περίτεχνη μυθολογική αλληγορία της άνθησης της γονιμότητας του κόσμου (Σύμπλεγμα Ζέφυρου- Φλώρας). Με δεδομένο την εποχή την οποία παραγγέλθηκε ο πίνακας πρόκειται για αλληγορία της χρυσής εποχής της ανάπτυξης Φλωρεντίας υπό τον Οίκο των Μεδίκων. Σαν θέμα για την εποχή του αντικατοπτρίζει μια ηθική αλήθεια με αποτέλεσμα πολλοί κριτικοί να αντιληφθούν νεοπλατωνικές θεωρήσεις. Επίσης κριτικοί διακρίνουν μια χριστιανική αλληγορία με κύρια πρόσωπα τις τρειςΧάρητες που ερμηνεύονται σαν Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη. Εικόνα που βγαίνει από την Θεία Κωμωδία του Δάντη. Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι

1 Μαρτίου 1445 – 17 Μαΐου 1510, γνωστός περισσότερο ως Σάντρο Μποττιτσέλλι

ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΚΑΣΤΑ

Με μάρμαρο από την Αλυκή Θάσου είναι χτισμένο μεγάλο μέρος του Τύμβου Καστά. Εκτός από τις Σφίγγες και τις Καρυάτιδες, από μάρμαρο κατασκευάστηκαν τα βάθρα τους, το εσωτερικό των ταφικών θαλάμων, η θύρα του τελευταίου θαλάμου, σχεδόν τα 500 μέτρα του περιβόλου του τάφου καθώς και ο Λέοντας.

Προκαλεί θαυμασμό, όχι μόνο για την αρμονία και την αρχιτεκτονική του, αλλά ίσως -ακόμα περισσότερο- για το πώς έφτασαν από τη Θάσο στην Αμφίπολη, την εποχή εκείνη και με τα τότε μέσα, δυόμισι χιλιάδες κυβικά μέτρα μαρμάρινων όγκων, που χρειάστηκαν για να περιφραχθεί ο μακεδονικός τύμβος.

Η Αλυκή ήταν ο βασικός τροφοδότης, με υπέροχο λευκό μάρμαρο, βασιλείων, αυτοκρατόρων, πλουσίων, από την αρχαϊκή έως τη ρωμαϊκή και πρωτοβυζαντινή περίοδο.

Εκεί ήταν το λατομείο, το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο στη Θάσο, απ’ όπου απέκοπταν μαρμάρινους όγκους και τους τοποθετούσαν σε πλοιάρια με τη βοήθεια της μπίγας, ενός γερανού που είχαν επινοήσει για να σηκώνουν το βαρύτατο φορτίο.

Τα πλοία πλεύριζαν την άκρη του λατομείου και έδεναν τους κάβους στις δέστρες, μεγάλες τρύπες που είχαν ανοίξει για τον σκοπό αυτό, αλλά και για να συγκρατούν τις ανυψωτικές μηχανές σε μη αποκολλημένα μάρμαρα.

Με ειδικά «τύμπανα» (τροχαλίες), ρυμουλκούσαν από τις πλαγιές τους τεράστιες όγκους και τους κατέβαζαν στον πυθμένα του λατομείου, όπου αναλάμβαναν δουλειά οι γερανοί.

H Μυθολογία στην Αναγεννησιακή Τέχνη, ''Παλλάς και Κένταυρος''

Παλλάς και Κένταυρος είναι πίνακας του ζωγράφου της Αναγέννησης Σάντρο Μποτιτσέλι. Φιλοξενείται στη γκαλερί Ουφίτσι της Φλωρεντίας. Βρέθηκε το 1895 σε δωμάτιο του παλατιού Πίττι και εκτίθεται στην γκαλερί από το 1922.[1] . Πρόκειται για τέμπερα σε καμβά 207 χ 148 εκατοστά.

Θεωρείται ότι ο πίνακας είναι παραγγελία το 1482 μ.Χ στον καλλιτέχνη, του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων (κυβερνήτη της Φλωρεντίας), για δώρο στο γάμο του ξαδέλφου του Lorenzo di Pierfrancesco. Το 1975 ανακαλύπτεται μια λίστα απογραφών έργων τέχνης του 1499 η οποία πιστοποιεί την έκθεση του πίνακα στο ίδιο δωμάτιο μαζί με την Άνοιξη του Μποτιτσέλι στο οικογενειακό παλάτι των Μεδίκων.

Τα χρώματα είναι λιτά με αντιθέσεις οι οποίες τονίζουν την πλαστικότητα των μορφών. Μεγάλη προσοχή δίνεται στην βαθμονόμηση των χειρονομιών και τη συστροφή των μορφών.Γενικά η ματιά του θεατή εστιάζεται στις δύο μορφές του πίνακα. Ένας Κένταυρος έχει εισέλθει σε απαγορευμένο μέρος. Κρατά φαρέτρα και τόξο. Η γυναικεία μορφή δίπλα του έχει αναγνωριστεί ως η θεά Παλλάδα Αθηνά. Κρατά με το αριστερό της χέρι πολεμικό Δόρυ με πέλεκυ και στην πλάτη της έχει κρεμάσει την ασπίδα της. Φορά στεφάνι ελιάς και είναι ντυμένη με κομψό διαφανές φόρεμα στολισμένο με κλωνάρια ελιάς και κεντημένο με εμβληματικό σύμπλεγμα τριών η τεσσάρων δακτυλιδιών μπριγιάν. Έχει απλώσει το δεξί της χέρι πάνω από το κεφάλι του Κένταυρου και κρατά μια τούφα από τα μαλλιά του ενώ αυτός έχει το κεφάλι του σκυμμένο σαν ένδειξη κατευνασμού. Στο τοπίο που είναι βάθος αναγνωρίζει κανείς τον κόλπο της Νάπολης.

Η γυναικεία μορφή φορά λευκό φόρεμα, με διακοσμητικό μοτίβο που αποτελεί το έμβλημα της οικογένειας των Μεδίκων (τρία δαχτυλίδια με διαμάντι, πλεγμένα μεταξύ τους). Κλαδιά ελιάς σχηματίζουν στεφάνι στο κεφάλι της και τυλίγονται γύρω από τα χέρια και το στήθος της. Από τον ώμο της κρέμεται μια μεγάλη ασπίδα, στο δεξί της χέρι κρατά ένα δόρυ, ενώ με το αριστερό έχει αρπάξει από τα μαλλιά έναν Κένταυρο- πλάσμα τερατώδες, μισό άλογο και μισό άνθρωπο.

Όσο αφορά την ερμηνεία του έργου έχουν διατυπωθεί αρκετές απόψεις. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για πίνακα με πολιτικό θέμα, δηλαδή, ή τη σχέση ανάμεσα στον Λορέντσο των Μεδίκων και την Νεάπολη, ή την συνθήκη με τον πάπα Ιννοκέντιο Η΄, ενώ άλλοι τον θεωρούν αναφορά στους Μέδικους σαν προστάτες των τεχνών.

Ωστόσο, πιο πειστική φαντάζει η άποψη που συσχετίζει τον πίνακα με τον κύκλο των νεοπλατωνιστών του Καρέντζι, αποδίδοντάς του την αλληγορική σημασία της πλήρους κυριαρχίας της ορθοφροσύνης και της αγνότητας( Αθηνά Παλλάς) επί της λαγνείας και των παθών(Κένταυρος), γεγονός που φαίνεται από την πλήρη υποταγή του Κενταύρου στο διόλου επιθετικό τράβηγμα των μαλλιών του από τη θεά.

H Μυθολογία στην Αναγεννησιακή Τέχνη, ''Η Γέννηση της Αφροδίτης'' Σάντρο Μποτιτσέλι

''Η Γέννηση της Αφροδίτης'' (1485–1486)
Σάντρο Μποτιτσέλι, Μουσείου Ουφίτσι Φλωρεντία

Η Γέννηση της Αφροδίτης (Ιταλικά: La nascita di Venere)  του Ιταλού καλλιτέχνη της Αναγέννησης, Σάντρο Μποτιτσέλι. Φιλοτεχνήθηκε περίπου το 1485–1486. Σήμερα βρίσκεται στη συλλογή του μουσείου Ουφίτσι στη Φλωρεντία, στην αίθουσα που είναι αφιερωμένη στο μεγάλο δημιουργό. Αποτελεί μια από τις αρτιότερες αισθητικά δημιουργίες του Φλωρεντίνου καλλιτέχνη. Η έμπνευση για τον πίνακα δίνεται από μια μυθολογική αφήγηση του Οβιδίου και συνιστά μια νεοπλατωνική αλληγορία βασισμένη στην αντίληψη της αγάπης ως γενεσιουργού δύναμης.

Είναι άγνωστο ποιος παρήγγειλε τον πίνακα αυτό στον Ιταλό καλλιτέχνη, ωστόσο πιστεύεται πως φτιάχτηκε για κάποιο μέλος της οικογένειας των Μεδίκων. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν πως αποτελεί ύμνο στην αγάπη του Τζουλιάνο ντι Πιέρο των Μεδίκων για τη Σιμονέττα Κατανέο Βεσπούτσι, που ζούσε στο Πορτοβένερε (μετάφραση: Λιμάνι της Αφροδίτης), μια παραθαλάσσια πόλη για την οποία μια τοπική παράδοση λέει πως αποτελεί το μέρος όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη. Σημειώνεται πως ο Μποτιτσέλι αγαπούσε μυστικά και ο ίδιος την όμορφη Σιμονέττα, που ήταν ερωμένη του ευγενούς από την οικογένεια των Μεδίκων. Πιστεύεται πως η Σιμονέττα αποτέλεσε το μοντέλο για την Αφροδίτη στον πίνακα, αλλά και για άλλες κοπέλες σε έργα του Μποτιτσέλι, όπως συνέβη και στην Άνοιξη (Primavera).

Σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό μύθο, όταν ο Κρόνος πήρε τη βασιλεία από τον πατέρα του, τον Ουρανό, έκοψε τα γεννητικά του όργανα και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τους αφρούς της θάλασσας, αναδύθηκε κοντά στην Κύπρο η θεά Αφροδίτη. Στον πίνακα, η θεά Αφροδίτη αναδύεται από το νερό μέσα σε ένα όστρακο που φυσούν ο Ζέφυρος και η Αύρα προς την ακτή της Κύπρου. Στην ακτή την υποδέχεται μια από τις Ώρες, θεότητες των εποχών, που της προσφέρει έναν μανδύα. Σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, η γυμνή θεά είναι σύμβολο πνευματικής και όχι γήινης αγάπης. Η ανατομία της Αφροδίτης δεν αποτελούν εκφράσεις κλασικού ρεαλισμού, όπως στα έργα του Ραφαήλ ή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Το σχέδιο είναι αρμονικό και ντελικάτο: οι γραμμές κομψές και δημιουργούν, με τα κύματα που σκάνε στην ακτή, τις πτυχώσεις των ρούχων, την αρμονική ροή των μαλλιών της θεάς, διακοσμητικά κυματοειδή παιχνιδίσματα. Τα χρώματα είναι φωτεινά, οι μορφές καθαρές και ραφιναρισμένες. Το γυμνό σώμα της Αφροδίτης είναι ύμνος στην κλασσική ομορφιά και στην αγνότητα της ψυχής, ενώ για τη στάση της ο Μποτιτσέλι ακολούθησε το πρότυπο της Αιδήμονος Αφροδίτης (Venus Pudica).

Το θέμα της Αφροδίτης είναι παγανιστικό, σε μια εποχή που τα περισσότερα έργα τέχνης απεικόνιζαν ρωμαιοκαθολικά θέματα. Αν και ορισμένα από τα έργα του φλωρεντίνου ζωγράφου καταστράφηκαν εξαιτίας των θεμάτων τους, η Αφροδίτη διασώθηκε χάρη στην επιρροή του Λαυρεντίου των Μεδίκων. Ο πίνακας έχει επηρεάσει κατά πολύ και τη σύγχρονη κουλτούρα με εμφανίσεις σε διάφορες ταινίες και βιβλία. Επιπροσθέτως το πρόσωπο της Αφροδίτης απεικονίζεται στο δεκάλεπτο των ιταλικών κερμάτων ευρώ.

Λαυρέντιος των Μεδίκων

Αυγουστιάτικη Πανσέληνος 2022: Ελεύθερη είσοδος σε 105 αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, μουσεία και μνημεία

Την Παρασκευή 12 Αυγούστου 2022, 105 αρχαιολογικοί χώροι, ιστορικοί τόποι, μουσεία και μνημεία, σε ολόκληρη τη χώρα, θα υποδεχθούν το κοινό κάτω από το φως της πανσελήνου. Εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν σε 50 αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, ενώ 55 θα παραμείνουν ανοιχτοί για το κοινό με ελεύθερη είσοδο. Η φετινή διοργάνωση, θα πλαισιωθεί από εκδηλώσεις στις 11 Αυγούστου, καθώς επίσης και στις 13, 19, 20 και 27 Αυγούστου. Το πρόγραμμα, περιλαμβάνει κυρίως συναυλίες, αλλά και θεατρικές και χοροθεατρικές παραστάσεις, ποιητικές βραδιές, προβολές, αστροπαρατήρηση και ξεναγήσεις, πολλές εκ των οποίων πραγματοποιούνται σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τοπικούς συλλόγους. Το πρόγραμμα πραγματοποιείται υπό τον συντονισμό της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Φέτος, εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η διοργάνωση είναι αφιερωμένη στο γεγονός της Εξόδου του ελληνισμού από τη Μικρά Ασία και του ίχνους που άφησε στη συλλογική μνήμη. Ως θέμα της αφίσας των εκδηλώσεων, επιλέχθηκε μία φωτογραφία του Boissonnas με τίτλο «Η Αχειροποίητος ως καταυλισμός Ελλήνων προσφύγων από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία». Πρόκειται για λήψη του 1919, και τα προσφυγόπουλα που απαθανατίζονται, βρέθηκαν εκεί από άλλες καταστροφές που έφερε ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ωστόσο, η φωτογραφία αυτή αποτελεί, μία διαχρονική καταγραφή του ξεριζωμού, της αναπάντεχης απώλειας, της φυγής και της απορίας μπροστά σε μια επιβεβλημένη μοίρα.

Ευχαριστούμε τις Υπηρεσίες της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, καθώς και τις Υπηρεσίες της Γενικής Διεύθυνσης Αναστήλωσης, Μουσείων και Τεχνικών Έργων που μετέχει φέτος για πρώτη φορά στη διοργάνωση, για την συνέχιση του θεσμού των εκδηλώσεων της Πανσελήνου του Αυγούστου στα μνημεία μας, που μετρά ήδη 22 χρόνια αδιάλειπτης διεξαγωγής.

Οι εκδηλώσεις και η επίσκεψη του κοινού στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία θα διεξαχθούν σύμφωνα με τα ισχύοντα πρωτόκολλα ασφαλείας που έχουν καταρτισθεί για κάθε αρχαιολογικό χώρο και μουσείο, στο πλαίσιο περιορισμού της διασποράς του κορωνοιού COVID 19 και σύμφωνα με τα ισχύοντα μέτρα ασφαλείας κατά την περίοδο πραγματοποίησής τους.

Πηγή: digitalculture.gov

Η Ασημένια Οστεοθήκη του Στρατηγού Βρασίδα

ΑΣΗΜΈΝΙΑ ΟΣΤΕΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΎ ΒΡΑΣΙΔΑ 422πΧ.

Στο εσωτερικό της περιείχε χρυσό στεφάνι ελιάς μαζί με την καύση του στρατηγού Βρασίδα. Βρέθηκε μέσα σε κιβωτιόσχημο τάφο λαξευμένο στο φυσικό έδαφος κάτω από το Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης κατά την διάρκεια εργασιών ανέγερσής του το 1976.

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, ο Βρασίδας το 422πΧ. είναι ο μόνος ο οποίος ενταφιάστηκε με τιμές, εντός των τειχών της Αμφίπολης, μεταξύ των Αθηναίων (στρατηγός Κλέων) και Σπαρτιατών (στρατηγός Βρασίδας) και λατρεύτηκε ως ήρωας και οικιστής.‼️

Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης Σερρών, Κεντρική Μακεδονία 🇬🇷🏛️

Το Βόρειο Τείχος της Αμφίπολης

Στο βόρειο τείχος της Αμφίπολης υπάρχουν δύο πύλες. Η πρώτη είναι ελληνιστικών χρόνων και βρίσκεται σε επίπεδο ψηλότερο κατά 2μ. από την κρηπίδα του τείχους. Η πύλη αυτή ανοίχθηκε όταν οι προσχώσεις και οι αποθέσεις των φερτών υλών έκλεισαν την κλασική πύλη, που βρίσκεται δεξιά της στο αρχικό επίπεδο του τείχους.

Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές πύλες, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, "Θράκιες Πύλες" όπου υπάρχει εσωτερική και εξωτερική αυλή.

Αρχαιολογικός Χώρος Αμφίπολης Σερρών, Κεντρική Μακεδονία 

ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ

Στην εποχή του Περικλή, το 437π.Χ., οι Αθηναίοι κατάφεραν τελικά να προχωρήσουν από την παραλιακή Ηιόνα στην ενδοχώρα. Ο Αθηναίος στρατηγός Άγνων με Αθηναίους αποίκους, αλλά και με άλλους Έλληνες από την γύρω περιοχή, έδιωξε τους Ηδωνούς από τις Εννέα Οδούς και ίδρυσε στην ανατολική όχθη του Στρυμόνα, σε περίοπτη θέση, την Αμφίπολη. Την οχύρωσε με ισχυρά τείχη που είχαν μήκος 7,5χλμ, έξι πύλες και κεντρική ακρόπολη. Οι άποικοι έχτισαν τα σπίτια τους και τα ιερά των θεών τους. Τα αρχαιότερα ιερά της πόλης ήταν συνδεδεμένα με τοπικές λατρείες. Ένα από αυτά ήταν το ιερό του Ρήσσου, του μυθικού βασιλιά του Παγγαίου, γιού της μούσας Κλειούς και του ποταμού Στρυμόνα.

Διεθνής Ημέρα Μουσείων 18 Μαϊου 2022

Διεθνής Ημέρα Μουσείων 18 Μαϊου 2022, με ελεύθερη είσοδο σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και Μουσεία της χώρας μας.‼️

"Η Δύναμη των Μουσείων"

Ο φετινός εορτασμός της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 18 Μαϊου, επικεντρώνεται στη συμβολή των μουσείων ως φορείς κοινωνικών αλλαγών και βιώσιμης ανάπτυξης. Τα μουσεία μεταμορφώνουν τον κόσμο παρουσιάζοντας το παρελθόν, ανοίγουν νέους ορίζοντες και διαμορφώνουν νέες καινοτόμες ιδέες με σκοπό την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος.

⤵️ Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης 🏛️🇬🇷

Η Αμφίπολη το κέντρο του Μακεδονικού Κράτους

Η Αμφίπολη ήταν το κέντρο του εμπορίου της Μακεδονίας, η έδρα εκμετάλλευσης των χρυσωρυχείων και αργυρωρυχείων της περιοχής του Παγγαίου και του βασιλικού νομισματοκοπείου του κράτους. 

Στην εποχή της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου έγινε το κέντρο της προετοιμασίας για την εκστρατεία κατά των Περσών. Ήταν η βάση του στρατού και το λιμάνι του μακεδονικού στόλου. Στο λιμάνι της Ηιόνας και στον Στρυμόνα συγκεντρώθηκε ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η Αμφίπολη συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά της Θράκης και της Ασίας. Με την άρτια εξοπλισμένη υποδειγματική γενναία ίλη ιππικού διακρίθηκε σ’ όλες τις μάχες της Ασίας κατά των Περσών. 

Στην Αμφίπολη εγκαταστάθηκαν μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η μητέρα του Ολυμπιάδα, η σύζυγός του Ρωξάνη και ο μικρός στην ηλικία γιος του Αλεξάνδρος. Στην Αμφίπολη δυστυχώς σφαγιάσθηκαν άδικα με διαταγή του Κασσάνδρου από το διοικητή της πόλης Γλαύκιο η Ρωξάνη και ο γιος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο νόμιμος διαδοχος του μακεδονικού θρόνου.

Η Αμφίπολη έγινε το κέντρο του αχανούς μακεδονικού κράτους.

Τα Εργαστήρια Γλυπτικής της Αμφίπολης

Η γλυπτική στην Αμφίπολη αναπτύχθηκε κάτω από την άμεση επίδραση της αττικής γλυπτικής, η οποία ωστόσο δέχθηκε τους ιωνισμούς της τέχνης των παραλίων του ΒΑ Αιγαίου.

Στον 5ο αι. π.Χ. οι επιδράσεις της αττικής τέχνης είναι εμφανείς και εκφράζονται είτε με επείσακτα έργα αττικής γλυπτικής, όπως είναι το από πεντελικό μάρμαρο νεκρόδειπνο στο Μουσείο Καβάλας, είτε με έργα τοπικών εργαστηρίων που αποδίδουν με τοπικό χρώμα γνωστούς από τα επιτύμβια αττικά ανάγλυφα εικονογραφικούς τύπους.

Η στήλη με την ανάγλυφη παράσταση της καθισμένης σε κλισμό δέσποινας που δέχεται τα κοσμήματα από την όρθια δούλη αποτελεί την τοπική έκδοση του γνωστού από τη στήλη της Ηγησούς εικονογραφικού τύπου.

Τα τοπικά εργαστήρια γλυπτικής στην Αμφίπολη πρέπει να είναι ιδιαίτερα δραστήρια στον 4ο αι. π.Χ. και εν συνεχεία στους ελληνιστικούς χρόνους. Στον 2ο-1ο αι. π.Χ. παράγονται στην Αμφίπολη έργα γλυπτικής με απλοποιήσεις και τυποποίηση που αποδίδουν τις γνωστές κλασικιστικές τάσεις της σχολής του γλύπτη Πασιτέλη.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εμφάνιση στην Αμφίπολη έργων της Νεοαττικής Σχολής με τη γνωστή αρχαΐζουσα τεχνοτροπία.

Η Ασημένια Οστεοθήκη του Στρατηγού Βρασίδα

Στην περιοχή του Αρχαιολογικού Μουσείου Αμφίπολης, ανασκάφηκε τμήμα του ανατολικού περιβόλου των τειχών της αρχαίας πόλης και αποκαλύφθηκαν ορισμένα αποσπασματικά σωζόμενα κτίρια στο εξωτερικό του περιβόλου. Το πιο αξιόλογο είναι το κτιριακό συγκρότημα μέσα στο οποίο εντάσσεται και ένας κιβωτιόσχημος τάφος. Η θέση του τάφου στο εσωτερικό των τειχών, καθώς και η ύπαρξη ορύγματος - αποθέτη δίπλα του, οδηγούν στην άποψη ότι πρόκειται για τάφο προσώπου ιδιαίτερα σημαντικού για την αρχαία Αμφίπολη. Η ασημένια λειψανοθήκη - τεφροδόχος και το χρυσό στεφάνι του τάφου, καθώς και η χρονολόγηση της αρχαιότερης φάσης του κτιριακού συγκροτήματος στα τέλη του 5ου και στον πρώιμο 4ο αι. π.Χ. δεν αποκλείουν την σύνδεση του τάφου με τον Βρασίδα, ο οποίος σύμφωνα με τον Θουκυδίδη τάφηκε στο εσωτερικό της πόλης και λατρεύτηκε σαν ήρωας - οικιστής της Αμφίπολης.

Ασημένια οστεοθήκη του στρατηγού Βρασίδα 422 π.Χ.

Στο εσωτερικό της περιείχε χρυσό στεφάνι ελιάς μαζί με την καύση του Σπαρτιάτη Στρατηγού Βρασίδα. Βρέθηκε μέσα σε κιβωτιόσχημο τάφο λαξευμένο στο φυσικό έδαφος κάτω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αμφίπολης κατά την διάρκεια εργασιών ανέγερσης του το 1976. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, ο Σπαρτιάτης Στρατηγός Βρασίδας το 422 π.Χ. είναι ο μόνος ο οποίος ενταφιάστηκε με τιμές εντός των τειχών μετά την φονική μάχη μπροστά στα τείχη της Αμφίπολης μεταξύ των Αθηναίων (Στρατηγός Κλέων) και Σπαρτιατών (Στρατηγός Βρασίδας) και λατρεύτηκε στην Αμφίπολη ως ήρωας και οικιστής.

Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ, ΤΟ ΙΕΡΟ ΦΥΤΌ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ

Παλαιοχριστιανική Αμφίπολη 

Η παπαρούνα ήταν ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα, στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας.

Αρχαίο Γυμνάσιο Αμφίπολης

Αρχαίο Γυμνάσιο Αμφίπολης

   Το Γυμνάσιο αποτελεί το σημαντικότερο ανασκαμμένο μέχρι στιγμής δημόσιο οικοδόμημα της Αμφίπολης. Βρίσκεται στο ΝΑ τμήμα της αρχαίας πόλης, ανάμεσα στον εξωτερικό και εσωτερικό περίβολο των τειχών και χρονολογείται από τον 4° αιώνα π.Χ. έως τον 1° αιώνα μ.Χ.

    Τα αγόρια, γύρω στα 18 τους χρόνια, φοιτούσαν στο Γυμνάσιο. Εκεί εξασκούνταν στη χρήση των όπλων, διδάσκονταν τις στρατιωτικές τακτικές και γύμναζαν το σώμα τους, ώστε να είναι έτοιμοι να πολεμήσουν. Επίσης, ολοκλήρωναν την πνευματική τους καλλιέργεια, με μαθήματα ανωτέρου επιπέδου. Οι ανασκαφές ανακάλυψαν σχεδόν ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα του Γυμνασίου της αρχαίας Αμφίπολης. Σ' αυτό περιλαμβάνεται η Παλαίστρα, ο Ξυστός και η Παραδρομίδα, ένας μεγάλος υπαίθριος χώρος με βωμό και δεξαμενές νερού.

Βωμός

  Το Γυμνάσιο, που περιλάμβανε κλειστούς και υπαίθριους χώρους άσκησης, συναναστροφής και εκπαίδευσης των νέων, αλλά και χώρους λατρείας των θεών που προστάτευαν τους αθλητές. Σημειώνεται ότι το Γυμνάσιο, ήταν ένα βασικό δημόσιο κτίριο, για τη στρατιωτική και αθλητική εκπαίδευση των νέων. Στο γυμνάσιο προπονούνταν οι αθλητές του δρόμου, δίσκου, ακοντίου, πάλης, πυγμαχίας, ενώ παράλληλα γινόταν και η διαπαιδαγώγησή τους.

λουτρώνες

    Στο χώρο του αρχαίου Γυμνασίου της Αμφίπολης, εντοπίστηκαν χώροι λατρείας για τέλεση σπονδών και θυσιών. Αποκαλύφθηκε βωμός, κλίβανος, λατρευτικές πυρές και λάκκοι, οι οποίοι περιείχαν κατάλοιπα των θυσιών όπως και "λουτρώνες", ειδικές αίθουσες της Παλαίστρας, όπου πλένονταν οι νέοι μετά τις ασκήσεις τους.

Παλαίστρα

Ξυστός 

    Στην βάση του βωμού σώζονται τέσσερις βάσεις με σιδερένιους κρίκους για την πρόσδεση των σφαγίων της θυσίας.

Αρχαίο Γυμνάσιο

Τα Αγγεία της Αμφίπολης

 

Ερυθρόμορφη υδρία με πολύχρωμη
παράσταση Αμαζονομαχίας.
Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης

Η αγγειοπλαστική γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στην αρχαία Αμφίπολη , ιδιαίτερα τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ. Οι αγγειοπλάστες στα εργαστήρια κεραμικής κατασκεύαζαν πήλινα αγγεία για να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων όπως η ανάγκη για την αποθήκευση και μεταφορά του κρασιού και του λαδιού. Από τις παραστάσεις των αγγείων οι ιστορικοί παίρνουν πολλές πληροφορίες για την καθημερινή ζωή και την μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων

Ερυθρόμορφη πελίκη, βρέθηκε σε Μακεδονικό τάφο στην Αμφίπολη, με παράσταση "επιφάνειας" Αφροδίτης επάνω σε κύκνο που πετά πάνω από την θάλασσα ακολουθώντας τον προπορευόμενο Ερμή. Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης

Κάποια αγγεία τα οποία είχαν ξεχωριστό σκοπό κατασκευάζονταν περίτεχνα και με υπέροχες αγγειογραφίες, κάνοντας τα έτσι σημαντικά κομμάτια της ιστορίας.

Ερυθρόμορφη πελίκη, έργο αττικού κεραμικού
και κατασκευάσθηκε πιθανότητα στο αγγειοπλαστείο
αττικού αγγειογράφου που είναι γνωστός με το όνομα
"ζωγράφος του Προνόμου" περίπου στα
400-390 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών

Αγγεία για κρασί 

Ασκός, Κάνθαρος, Κοτύλη, Κρατήρας, Κύαθος, Κύλιξ, Οινοχόη, Ρυτό, Σκύφος,  Ψυκτήρ.                                     

Αγγεία για αρώματα και για το γάμο 

Αλάβαστρο, Αρύβαλλος, Γαμικός, λέβης, Επίνητρον, Λήκυθος, Λουτροφόρος, Πυξίδα.

Αγγεία για κηδείες και τελετές 

Κάλπις, Κέρνος, Λήκυθος, Λουτροφόρος, Περιρραντήριο, Φιάλη.

Αποθηκευτικά αγγεία 

Αμφορέας, Λέβητας, Πελίκη, Πίθος, Στάμνος, Υδρία.

Η Ροτόντα της Αμφίπολης

Παλαιοχριστιανική Αμφίπολη

Είναι από τους λίγους περίκεντρους ναούς της παλαιοχριστιανικής εποχής που βρέθηκαν στον ελληνικό χώρο. Πυρήνα του κτηρίου αποτελεί εξάπλευρη εσωτερική κιονοστοιχία που περικλείεται από εξωτερικό κυκλικό τοίχο.

 Η κάτω κιονοστοιχία έφερε κιονόκρανα διακοσμημένα με κεφαλές κριών και πτηνά, ενώ η κιονοστοιχία του υπερώου κιονόκρανα με φύλλα άκανθα και πτηνά.

 Στεγαζόταν με ξύλινη κωνική στέγη. Στο δάπεδο του εξαγώνου διατηρούνται ελάχιστες μαρμάρινες πλάκες που σχημάτιζαν σταυρό. Οι τοίχοι καλύπτονταν με μαρμάρινες πλάκες και ψηφιδωτά στο δάπεδο.

Η Αμφίπολη ως Μακεδονική πόλη

Επίκεντρο διεκδικήσεων των Αθηναίων, Σπαρτιατών και Μακεδόνων, η Αμφίπολη διατήρησε την πολιτική της αυτονομία ως την ένταξή της στο βασίλειο της Μακεδονίας από τον Φίλιππο Β'. 

Ισχυρό Μακεδονικό φρούριο και έδρα βασιλικού Νομισματοκοπείου, γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στην ελληνιστική εποχή, με πρωταγωνιστικό πάντα στρατηγικό και οικονομικό ρόλο στο Βόρειο Αιγαίο. 

Στο λιμάνι της συγκεντρώθηκε ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου πριν ξεκινήσει για την εκστρατεία του στην Ασία και πολλοί εταίροι του ήταν της περιοχής.

27 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου σήμερα και η μάσκα ή προσωπείο ήταν απαραίτητο αντικείμενο των ηθοποιών στο αρχαίο θέατρο.

Τα προσωπεία χρησιμοποιήθηκαν και στα τρία είδη του ελληνικού δράματος, την κωμωδία, την τραγωδία και το σατυρικό δράμα. Οι ρίζες τους ανάγονται στις διονυσιακές γιορτές, όπου έβαφαν τα πρόσωπά τους με το κατακάθι του κρασιού και έβαζαν στα κεφάλια τους κλαδιά. Κατασκευάζονταν από υφάσματα και γύψο, με επιζωγραφισμενα τα χαρακτηριστικά του προσώπου και σκέπαζαν το πρόσωπο και το κεφάλι. Τα πήλινα προσωπεία ήταν συνήθως διακοσμητικά ή αφιερώματα.

Προσωπεία και ειδώλιο ηθοποιού από τάφο της Αμφίπολης.

Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης

Φυσιολατρικός και Αρχαιολογικός Περίπατος στην Γενέτειρα του Αριστοτέλη

 

Ελάτε να γνωρίσουμε από κοντά την πατρίδα του Αριστοτέλη, τα Αρχαία Στάγειρα δίπλα στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής.

Στον φυσιολατρικό μας περίπατο θα θαυμάσουμε τον φυσικό πλούτο της περιοχής και θα μάθουμε τα φυτά που υπήρχαν εκεί από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, αλλά και την χρήση τους στην Αρχαία Ελλάδα.

Στην αρχαιολογική ξενάγηση θα επισκεφθούμε την γενέτειρα πόλη του Αριστοτέλη αναζητώντας τα ίχνη που άφησε σε αυτήν η παρουσία του μεγάλου φιλοσόφου. Ποια μνημεία της πόλης σχετίζονται με γεγονότα της ζωής του Αριστοτέλη και τί μας αποκαλύπτουν για την διδασκαλία του;

Ώρα και σημείο συνάντησης:

11:30 πμ στην είσοδο του Αρχαιολογικού Χώρου που βρίσκεται πάνω στον δρόμο Σταυρού - Ιερισσού αμέσως μετά το χωριό της Ολυμπιάδας.

Κόστος ξενάγησης 5€/άτομο (τα παιδιά έως 18 ετών συμμετέχουν δωρεάν)

Η είσοδος στον Αρχαιολογικό χώρο είναι ΔΩΡΕΑΝ.

Μπορείτε να κάνετε τη κράτησή σας συμπληρώνοντας την παρακάτω φόρμα :

κάντε κράτηση εδώ

Αφού συμπληρώσετε τα στοιχεία σας επικοινωνούμε μαζί σας ηλεκτρονικά για την επιβεβαίωση συμμετοχής και την πληρωμή.

Προσβασιμότητα:

Η διαδρομή δεν είναι προσβάσιμη σε άτομα με αμαξίδιο ή κινητικές δυσκολίες. Παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας για λεπτομέρειες.

Πάντα τηρούμε τα μέτρα για την προστασία όλων μας από τον covid-19, χρήση μάσκας - αποστάσεις.

Όροι συμμετοχής - Κρατήσεων

Για την εξασφάλιση της θέσης σας θα πρέπει να καταβληθεί το ποσό με κατάθεση σε λογαριασμό Εθνικής Τράπεζας, Τράπεζας Πειραιώς, Alpha Bank ή Eurobank με αναφορά στο όνομα που έχει γίνει η αίτηση συμμετοχής (λεπτομέρειες για την πληρωμή θα σας σταλούν ηλεκτρονικά αφού συμπληρώσετε την φόρμα συμμέτοχης).

Σε περίπτωση ακύρωσης ή μη εμφάνισης, το ποσό δεν επιστρέφεται αλλά δίνεται η δυνατότητα χρήσης του ποσού σε μελλοντική ξενάγηση.

Για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινίσεις επικοινωνήστε στο 6948208816 ή στο liasiasioy@gmail.com(Ευαγγελία Σιάσιου)

Τα Χρυσά Στεφάνια ως Σύμβολο των Αρχαίων Ελλήνων

Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης.

Το στεφάνι είχε για τους Έλληνες πολλαπλούς συμβολισμούς.

Σημαδεύει και ξεχωρίζει αυτόν που το φορά, τον θέτει κάτω από την προστασία των θεών και ταυτόχρονα δηλώνει ότι είναι αγνός και καθαρός. Το στεφάνι είναι φορέας ζωής, το νικητήριο στεφάνι είναι ευλογία και σύμβολο ζωής. 

Ανάλογος συμβολισμός συνοδεύει την χρήση του στεφανιού στον γάμο, στον θάνατο, τις θρησκευτικές τελετές, την τιμητική στέψη σπουδαίων προσώπων. 

Στους αθλητικούς αγώνες απονέμεται στον νικητή το συμβολικό στεφάνι της νίκης.

Χρυσό στεφάνι από φύλλα βελανιδιάς. Βρέθηκε ως κτέρισμα στο ελληνιστικό νεκροταφείο της Αμφίπολης.

Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης.

Η Αμφίπολη στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Η σπουδαία θέση της την εποχή εκείνη, φαίνεται και από την απόφαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με την οποία η Αμφίπολη ήταν μια από τις έξι πόλεις, όπου θα κτιζόταν ένας μεγάλος, πολυτελούς κατασκευής ναός, δαπάνης 1500 ταλάντων. Οι άλλες πέντε πόλεις ήταν η Δήλος, οι Δελφοί, η Δωδώνη, το Δίον και η Κύρρος.

ΟΙ Καρυάτιδες της Αμφίπολης και του Ερεχθείου

Σημαντικές ομοιότητες φαίνεται ότι παρουσιάζουν οι Καρυάτιδες που έφερε στο φως η ανασκαφή της Αμφίπολης, με τις Καρυάτιδες του Ερεχθείου στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τις Κόρες της Αμφίπολης, βρέθηκαν ίχνη από κόκκινο και κίτρινο χρώμα ενώ είναι γνωστό ότι και οι Καρυάτιδες στο Ερέχθειο ήταν ζωγραφισμένες.

Επιπρόσθετα, και στις δύο περιπτώσεις, οι Κόρες λειτουργούν ως κίονες, και πιο συγκεκριμένα ως «φύλακες» ταφικών μνημείων, καθώς κάτω από το Ερέχθειο βρίσκεται, σύμφωνα με αναφορές, ο τάφος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας, του Κέκροπα.

Μάλιστα, σύμφωνα με το Μουσείο της Ακρόπολης, «για τις Καρυάτιδες έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες. Η πειστικότερη υποστηρίζει ότι αποτελούσαν το υπέργειο μνημείο του τάφου του Κέκροπα και ότι ήταν οι χοηφόροι που απέδιδαν τιμές στον ένδοξο νεκρό».

Η αρπαγή της Περσεφόνης

Η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης που αποκαλύφθηκε στον Τύμβο Καστά

Τοιχογραφία με την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη από την βασιλική ταφική συστάδα του Φιλίππου Β

 Η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης που αποκαλύφθηκε στον Τύμβο Καστά είναι μοναδική ως προς το γεγονός πως είναι ψηφιδωτό τέτοιας υψηλής τέχνης. 

Ως θέμα όμως ταφικού μνημείου, συναντάται και στους μακεδονικούς τάφους της Βεργίνας, αλλά ως τοιχογραφία επίσης υψηλής τέχνης.

Το γεγονός ότι κοινή παράσταση απαντάται σε δύο ταφικά μνημεία που αποδίδονται στην δυναστεία των Τιμενιδών, οδηγεί στο συμπέρασμα της σχέσης τους με την δυναστεία.!

Τύμβος Κάστα - Βεργίνα 

Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας

Ο αρχαιολογικός χώρος Πέλλας και το νέο μουσείο βρίσκονται στο 35ο χλμ Παλιάς εθνικής οδού Θεσσαλονίκης - Έδεσσας, στον οικισμό της Πέλλας. 

Ωράριο λειτουργίας του Μουσείου από 12-12-2021 ως 31-03-2022 :         

8:30-15:30.

Ενιαίο Εισιτήριο που ισχύει για το Μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας :

Ολόκληρο € 8 

Μειωμένο € 4

Το Μουσείο και ο Αρχαιολογικός Χώρος λειτουργούν κανονικά κατά τις παρακάτω επίσημες αργίες:

6 Ιανουαρίου                   09.00-15.00

Καθαρά Δευτέρα           09.00-15.00

Μεγάλη Παρασκευή      12:00-17.00

Μεγάλο Σάββατο           08.00-15.00

Δευτέρα του Πάσχα      08.00-20.00

15 Αυγούστου                 08.00-20.00

28 Οκτωβρίου                08.00-20.00

To Μουσείο και ο Αρχαιολογικός Χώρος είναι κλειστά κατά τις παρακάτω ημέρες:

1 Ιανουαρίου

25 Μαρτίου

Κυριακή του Πάσχα

1 Μαΐου 

25 Δεκεμβρίου και

26 Δεκεμβρίου

Ημέρες ελεύθερης εισόδου

6 Μαρτίου - Μνήμη Μελίνας Μερκούρη

18 Απριλίου - Διεθνής Ημέρα Μνημείων

18 Μαΐου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων

Tο τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς)

28 Οκτωβρίου

Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα από 1ης Νοεμβρίου έως 31ης Μαρτίου.