''Αλληγορία της Άνοιξης'' (1482 ), Σάντρο Μποτιτσέλι, Μουσείου Ουφίτσι, Φλωρεντία.
Θεωρείται ότι πρόκειται για παραγγελία στον καλλιτέχνη περίπου το 1478 μ.Χ του Λορέντσο ντι Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων. Πηγή έμπνευσης του Μποτιτσέλι είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Ρωμαίου Λουκρήτιου "Για την φύση των πραγμάτων", όπου περιγράφει την φυσική φιλοσοφία του Επίκουρου. Βρισκόμαστε σε ένα σκιερό άλσος,
πιθανόν πορτοκαλεώνα, πλούσιο σε βλάστηση με θάμνους και φρούτα. Κάτω από τον γαλάζιο ουρανό εμφανίζονται εννέα φιγούρες, ενώ το έδαφος είναι λιβάδι με πλούσια συλλογή από λουλούδια. Ο θεός Ζέφυρος φυσά ελαφρά και να κρατά στα χέρια του μια γυναικεία φιγούρα.
Η νύμφη Χλωρίδα, την οποία κρατά ο Ζέφυρος, την θεά των λουλουδιών και της Άνοιξης Φλώρα. Είναι η ίδια η νύμφη Χλωρίδα, η οποία έχει πλέον ενωθεί με τον άνεμο και έχει ανθίσει. Στο μέσον η Θεϊκή Αφροδίτη στέκεται μπροστά από θάμνο μυρτιάς και επιβλέπει τα γεγονότα. Ο μικρός θεός Έρωτας πετά πάνω από την θεά με δεμένα τα μάτια του και σκοπεύει με το τόξο του. Οι τρεις γυναικείες φιγούρες που λικνίζονται απαλά και φορούν πέπλα με τα χρώματα της οικογενείας των Μεδίκων καθώς και χαρακτηριστικά στολίδια, αντιπροσωπεύουν τις τρεις Χάρητες. Ο θεός Ερμής τελευταίος αριστερά έχει υψώσει το Κηρύκειο και διώχνει τα σύννεφα που εμφανίζονται, τα οποία θα μπορούσαν να σκοτεινιάσουν τον πίνακα. Πρόκειται για μία περίτεχνη μυθολογική αλληγορία της άνθησης της γονιμότητας του κόσμου (Σύμπλεγμα Ζέφυρου- Φλώρας). Με δεδομένο την εποχή την οποία παραγγέλθηκε ο πίνακας πρόκειται για αλληγορία της χρυσής εποχής της ανάπτυξης Φλωρεντίας υπό τον Οίκο των Μεδίκων. Σαν θέμα για την εποχή του αντικατοπτρίζει μια ηθική αλήθεια με αποτέλεσμα πολλοί κριτικοί να αντιληφθούν νεοπλατωνικές θεωρήσεις. Επίσης κριτικοί
διακρίνουν μια χριστιανική αλληγορία με κύρια πρόσωπα τις τρειςΧάρητες που ερμηνεύονται σαν Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη. Εικόνα που βγαίνει από την Θεία Κωμωδία του Δάντη.
Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι
1 Μαρτίου 1445 – 17 Μαΐου 1510, γνωστός περισσότερο ως Σάντρο Μποττιτσέλλι
