Το λατομείο της Αλυκής Θάσου που έδωσε τα μάρμαρα στην Αμφίπολη. Πώς τα μετέφεραν οι αρχαίοι.

Τούτη την εποχή η Αλυκή, μια από τις ομορφότερες παραλίες στα νοτιοανατολικά της Θάσου, βιώνει ημέρες δόξας. Βουλιάζει από τουρίστες, Ρουμάνους και Βούλγαρους κυρίως, αλλά και Σκανδιναβούς και Γερμανούς. Στη βραχώδη μύτη της μικροσκοπικής χερσονήσου, γυναικεία κορμιά απολαμβάνουν τον καλοκαιρινό ήλιο σε φυσικές μαρμάρινες «ξαπλώστρες» που μοιάζουν με μικρά παγόβουνα τεμαχισμένα αρμονικά, λες και έγιναν από ανθρώπινο χέρι. Ή μήπως έγιναν στ’ αλήθεια; Στα καταγάλανα νερά του ορμίσκου, υπερσύγχρονα ιστιοφόρα και πολυτελείς θαλαμηγοί αγκυροβολούν καταμεσής του μικρού κόλπου, καθώς δεν υπάρχει μουράγιο για να πιάσουν ή μαρίνα για να δέσουν. Χαρά Θεού για τους λιγοστούς ντόπιους, που τα καλοκαίρια ανοίγουν τα αραδιασμένα στην παραλία σπιτάκια τους, δουλεύουν κάποια γραφικά ταβερνάκια και εξασφαλίζουν ένα καλό εισόδημα.

Και όμως, στην αρχαιότητα η Αλυκή γνώρισε (και) καλύτερες μέρες, οι οποίες αποτυπώνονται όχι μόνο στα λείψανα του αρχαίου οικισμού που βρίσκεται πίσω από τα σπίτια της παραλίας ανάμεσα σε πεύκα ή στην παρουσία ιερού και δύο βασιλικών και των μισοβυθισμένων στη θάλασσα λατομείων μαρμάρου, αλλά και στην εν εξελίξει ανασκαφή στην Αμφίπολη. Με μάρμαρο από την Αλυκή Θάσου είναι χτισμένος ο ταφικός περίβολος που ήρθε στο φως στον τύμβο του Καστά από την Κατερίνα Περιστέρη και τους συνεργάτες της και προκάλεσε παγκόσμιο θαυμασμό. Οχι μόνο για την αρμονία και την αρχιτεκτονική της κατασκευής, αλλά ίσως -ακόμα περισσότερο- για το πώς έφτασαν από τη Θάσο στην Αμφίπολη, την εποχή εκείνη και με τα τότε μέσα, δυόμισι χιλιάδες κυβικά μέτρα μαρμάρινων όγκων, που χρειάστηκαν για να περιφραχθεί ο μακεδονικός τύμβος.

Με μάρμαρο από την Αλυκή Θάσου είναι χτισμένος ο ταφικός περίβολος που ήρθε στο φως στον τύμβο του Καστά.

«Δεν είναι 100% σίγουρο, πρέπει να γίνει και μια ανάλυση, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι ο περίβολος έχει χτιστεί με λευκό μάρμαρο Αλυκής Θάσου», λέει στην «Κ» η προϊσταμένη της ΙΗ΄ Εφορείας Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων Καβάλας, Μαρία Νικολαΐδου. Μια απλή περιήγηση στη μαρμάρινη χερσόνησο, με οδηγό τις ανακαλύψεις των αρχαιολόγων, μεταφέρει τον επισκέπτη σε περιόδους της αρχαιότητας κατά τις οποίες η Αλυκή ήταν ο βασικός τροφοδότης, με υπέροχο λευκό μάρμαρο, βασιλείων, αυτοκρατόρων, πλουσίων, από την αρχαϊκή έως τη ρωμαϊκή και πρωτοβυζαντινή περίοδο. Εκεί ήταν το λατομείο, το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο στη Θάσο, απ’ όπου απέκοπταν μαρμάρινους όγκους και τους τοποθετούσαν σε πλοιάρια με τη βοήθεια της μπίγας, ενός γερανού που είχαν επινοήσει για να σηκώνουν το βαρύτατο φορτίο.

Τα πλοία πλεύριζαν την άκρη του λατομείου και έδεναν στις δέστρες, μεγάλες τρύπες που είχαν ανοίξει για τον σκοπό αυτό. Με ειδικές τροχαλίες, οι τεχνίτες ρυμουλκούσαν από τις πλαγιές το μάρμαρο και το κατέβαζαν στον πυθμένα του λατομείου, όπου το αναλάμβαναν οι γερανοί.

Τα πλοία πλεύριζαν την άκρη του λατομείου και έδεναν τους κάβους στις δέστρες, μεγάλες τρύπες που είχαν ανοίξει για τον σκοπό αυτό, αλλά και για να συγκρατούν τις ανυψωτικές μηχανές σε μη αποκολλημένα μάρμαρα. Από εκεί έφευγαν για προορισμούς της Μακεδονίας, της υπόλοιπης Ελλάδας, της Ρώμης μέχρι και την Αίγυπτο και την Περσία, κοσμώντας παλάτια, τάφους επιφανών και σπουδαία κτίρια. Με ειδικά «τύμπανα» (τροχαλίες), ρυμουλκούσαν από τις πλαγιές τους τεράστιες όγκους και τους κατέβαζαν στον πυθμένα του λατομείου, όπου αναλάμβαναν δουλειά οι γερανοί. «Εφαγαν» ολόκληρη τη μαρμαρινή ακτή με αυτό τον τρόπο οι αρχαίοι λατόμοι και σήμερα είναι εμφανή τα σημάδια της δραστηριότητας χιλιετιών στο μισοβυθισμένο μαρμάρινο απομεινάρι της, το οποίο οι κάτοικοι φιλοδοξούν να αποτελέσει πόλο έλξης επιπλέον επισκεπτών με αφορμή τη σύνδεσή του με τον τύμβο της Αμφίπολης. «Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα προβληθεί σωστά η πολιτιστική του πλευρά και θα αξιοποιηθεί προς όφελος του τόπου», μας είπε ο κ. Νίκος Νικολούδης, γνωστός ενεργός πολίτης στη Θάσο.

Σήμερα λειτουργούν γύρω στα δέκα λατομεία που εξάγουν μάρμαρο μέχρι και στη Σαουδική Αραβία. «Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις ενεργών αλλά και μη ενεργών λατομείων, δεν τηρούνται οι προδιαγραφές και καταντούν πληγές για το περιβάλλον», μας λέει ο δημοτικός σύμβουλος Βασίλης Παπαφιλίππου.

ΠΗΓΗ: άρθρο του Σταύρου Τζίμα στην Καθημερινή, φωτογραφίες από ΙΓΜΕ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: mixanitouxronou.gr

Το Κάστρο της Ρεντίνας

Το κάστρο της Ρεντίνας δεσπόζει σε κορυφή λόφου, στην είσοδο των κατάφυτων στενών της Ρεντίνας ή «Μακεδονικών Τεμπών».
Αν και είναι μεγάλο και πολύ κοντά σε πολυσύχναστο δρόμο, δεν είναι εύκολα ορατό. Επιπλέον, επισήμως δεν είναι ανοικτό για το κοινό.

Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία

To κάστρο που είναι χτισμένο σε ένα λοφίσκο πολύ κοντά στην παλιά Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης Απροβάλτας (71ο χλμ.), έλεγχε την πορεία της Εγνατίας οδού μέσω της κοιλάδας του Ρήχιου ποταμού και συνεπώς την κίνηση εμπορευμάτων και στρατευμάτων μεταξύ Θεσσαλονίκης και Κωνσταντινούπολης.

Ιστορία

Οι ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί στον λόφο και την τριγύρω περιοχή έχουν φέρει στο φως ίχνη ανθρώπινης παρουσίας, ήδη από τη Νεολιθική περίοδο. Στον ΝΔ τομέα του κάστρου έχουν αποκαλυφθεί τοίχοι κτισμάτων και αναλημμάτων που από την κατασκευή τους και τα συναφή ευρήματα έχουν χρονολογηθεί στην Ελληνιστική περίοδο. Η Ρεντίνα βρισκόταν κοντά στον οικισμό της Αρέθουσας, που παρήκμασε μετά τον 6ο μ.Χ. αιώνα, και σε μικρή απόσταση από τον παρόδιο σταθμό (mutatio) με το όνομα Peripidis (γεν. Peripidinis), από τον οποίο κατά μια ερμηνεία θα μπορούσε να κατάγεται το σημερινό όνομά της.

Η Ρεντίνα σήμερα διασώζει σε ικανό ύψος την οχύρωση και τα εντυπωσιακά οικοδομικά λείψανα οικισμού, που θα ήταν δυνατόν να ταυτιστεί με το αναφερόμενο από τον Προκόπιο στο έργο του Περί κτισμάτων κάστρο «Αρτεμίσιον», για το οποίο μαρτυρείται ότι τειχίστηκε την εποχή του Ιουστινιανού. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πορίσματα των μέχρι σήμερα ερευνών, η πρώτη οχύρωση που περιλάμβανε δεξαμενές νερού για τις ανάγκες μιας μικρής φρουράς θα πρέπει να τοποθετηθεί χρονικά στα μέσα του 4ου αιώνα. Κατά την Ιουστινιάνεια περίοδο, το τείχος ενισχύθηκε με πύργους και εφοδιάστηκε με μια μεγάλη δεξαμενή στο πλάτωμα της ακρόπολης.

Κατά τη Μεσοβυζαντινή εποχή, το τείχος ανακατασκευάστηκε και χρησίμευσε ως οχύρωση για έναν οικισμό που ιδρύθηκε μέσα στην πρώτη πενηνταετία του 10ου αιώνα, όταν αποτέλεσε έδρα της επισκοπής Λητής και Ρεντίνης. Τότε στην ακρόπολη κτίστηκε εκκλησία πάνω στα ερείπια της παλιότερης δεξαμενής, που δεν λειτουργούσε πλέον, και οικήματα για τον επίσκοπο και τους συνεργάτες του. Μέχρι τα τέλη του ίδιου αιώνα ιδρύθηκαν και αρκετές οικίες στην κάτω πόλη κατά μήκος του παλιού περιβόλου και σε επάλληλα άνδηρα, ακολουθώντας την φυσική κλίση του εδάφους. Ένας τρίτος οχυρωματικός περίβολος περιέβαλε τότε τον οικισμό από το ανατολικό, το πλέον ευπρόσβλητο, τμήμα του και στην άκρη του ιδρύθηκε πύργος, ο οποίος διέσωσε στο εσωτερικό του λείψανα ξύλου, που χρονολογήθηκαν με την μέθοδο του άνθρακα 14 (C14) γύρω στο 980 μ.Χ.

Μετά το 1204, ο οικισμός παραδόθηκε στους Φράγκους του βασιλείου της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι φαίνεται ότι εγκατέστησαν μόνιμη φρουρά, όπως δείχνουν τα πολλά νομίσματα αυτής της περιόδου που βρέθηκαν στην ανασκαφή, προφανώς για τον έλεγχο τόσο της πεδιάδας της Θεσσαλονίκης όσο και του Στρυμονικού κόλπου.

Το 1242, όμως, ο Ιωάννης Βατάτζης στην πορεία του προς τη Θεσσαλονίκη κατέλαβε το κάστρο, αφού, σύμφωνα τον Γεώργιο Ακροπολίτη, οι Φράγκοι εγκατέλειψαν τη θέση χωρίς να την υπερασπιστούν. Κατά τον 13ο και 14ο αιώνα, ειδήσεις για τους κατοίκους της Ρεντίνας περιέχουν τα δικαιοπρακτικά έγγραφα των μονών του Αγίου Όρους, που αναφέρουν κτήματα, μύλους και σπίτια στην περιφέρεια. Στην πρώτη πενηνταετία του 14ου αιώνα χρονολογείται και ένας μικρός σταυρόσχημος ναός, που κτίστηκε μέσα στον ανατολικό περίβολο, ίσως σε συνάφεια με βρεφικό και παιδικό νεκροταφείο.

Από τα μέσα του 14ου αιώνα, όμως, ο οικισμός φαίνεται ότι άρχισε να εγκαταλείπεται από τους κατοίκους του και περνά διαδοχικά στα χέρια Σέρβων, Ελλήνων και Τούρκων. Η εγκατάσταση Τούρκων Γιουρούκων στην περιοχή μάλλον οδήγησε το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού σε ασφαλέστερα κέντρα, το σημαντικότερο από τα οποία ήταν η Βόλβη. Τα λίγα νομίσματα της ανασκαφής από την εποχή αυτή μέχρι και τα μέσα του 16ου αιώνα αποτυπώνουν τη φθίνουσα πορεία του άλλοτε ακμαίου οικισμού της Ρεντίνας και πιστοποιούν την ύπαρξη ισχνής αγροτοποιμενικής εγκατάστασης στη θέση.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Η πρώτη οχύρωση του οικισμού έχει τοποθετηθεί χρονικά στα μέσα του 4ου αιώνα και περιλάμβανε μια περίπου πεντάπλευρη ακρόπολη και έναν περίβολο που περιέκλειε το ΝΔ τμήμα του λόφου. Η προσπέλαση γινόταν μέσω δύο πυλών: η κύρια πύλη ήταν στο δυτικό τμήμα του τείχους και η δευτερεύουσα στο νότιο. Μια στενή πυλίδα ανοιγόταν δίπλα στη δυτική πύλη. Στο εσωτερικό του κάστρου ερευνήθηκαν δύο μικρές υπόγειες δεξαμενές, μία στη βάση πύργου δίπλα στη ΒΔ γωνία του τείχους και μία άλλη στην ακρόπολη, για την εξασφάλιση νερού στη μικρή φρουρά των υπερασπιστών του φρουρίου.

Η αρχική αυτή οχύρωση ενισχύθηκε τουλάχιστον 4 ακόμη φορές σε ισάριθμες μεταγενέστερες περιόδους.
Κατά την εποχή του Ιουστινιανού , η οχύρωση ενισχύθηκε σε ύψος και προστέθηκε ένας ημικυκλικός πύργος στο νότιο σκέλος του τείχους. Τότε κατασκευάστηκε και η μεγάλη δεξαμενή στο πλάτωμα της ακρόπολης. Κατά τον 10ο αιώνα, με τη μεταφορά της έδρας της επισκοπής Λητής στη Ρεντίνα και με την ίδρυση του οικισμού, τα τείχη τόσο της ακρόπολης όσο και της κάτω πόλης ενισχύθηκαν με ορθογώνιους πύργους στις γωνίες και σε ευπαθή σημεία που χρειάζονταν αντιστήριξη. Επιπλέον, τότε κατασκευάστηκε και ένα τριγωνικό τείχος που περιέκλεισε τμήμα του λόφου από την ανατολική πλευρά, πάνω στο φρύδι των απότομων βράχων. Στο εσωτερικό του ανατολικού τείχους δεν φαίνεται να υπήρξαν ποτέ κτίρια· πιθανότατα το τείχος αυτό χρησίμευε για τη συγκέντρωση των ποιμνίων των κατοίκων σε καιρούς πολιορκίας.
Ο ακρόπυργος αυτού του τείχους ήταν στο εσωτερικό του, γεμισμένος με επάλληλα ξύλινα πλαίσια μεταξύ επιχώσεων, τα ξύλα των οποίων χρονολογήθηκαν με τη μέθοδο του άνθρακα 14 (C14) γύρω στο 980 μ.Χ. Ένας ημιυπόγειος σκεπαστός διάδρομος από τη βάση του πύργου οδηγούσε σε υπόγεια δεξαμενή, με διπλό προθάλαμο, που στεγαζόταν με εκφορικά κτισμένους θόλους. Η δεξαμενή αυτή συγκέντρωνε νερό από γειτονικό χείμαρρο και χρησίμευε είτε για τη συγκέντρωση πόσιμου νερού είτε ως υπόγειο εργαστήριο για την παραγωγή ή τη συλλογή χρήσιμων ή πολύτιμων προϊόντων.

Ο πύργος αυτός δεν άντεξε για πολύ, επειδή το σημείο έδρασής του ήταν εξαιρετικά επικλινές. Τον 12ο αιώνα ο πύργος εγκαταλείφθηκε και μαζί του εγκαταλείφθηκαν και οι δύο κλάδοι του ανατολικού τείχους, οπότε ο λόφος από την ανατολική πλευρά προστατεύτηκε από δύο ισχυρούς τοίχους που κατέβαιναν προς τους πρόποδες του λόφου από το πίσω μέρος της ακρόπολης. Οι ισχυροί αυτοί τοίχοι ενισχύθηκαν εξωτερικά από επένδυση-επιδερμίδα σε λίγο μεταγενέστερη περίοδο. Τότε ίσως καταργήθηκε και η νότια πύλη του τείχους για μεγαλύτερη ασφάλεια.

Οι Φράγκοι, μετά το 1204, ενίσχυσαν το τείχος της ακρόπολης με επιδιορθώσεις στο βόρειο ορθογώνιο πύργο και στο βόρειο εξωτερικό περίβολο, που είχε ιδρυθεί σε θέση σχετικά απρόσβλητη. Τον 13ον αιώνα, μάλλον μετά την κατάληψη του κάστρου από τις δυνάμεις του Ιωάννη Βατάτζη (1242), κτίστηκε νέος ακρόπυργος, στο σημείο όπου οι δύο ισχυροί διπλοί τοίχοι που κατέβαιναν ως τους πλάγιους κλάδους του αρχικού ανατολικού περιβόλου, συναντιούνταν στα ανατολικά της ακρόπολης, για την εξασφάλιση της φρουράς και των κατοίκων. Τα τείχη, όπως και ολόκληρος ο οικισμός, εγκαταλείφθηκαν μετά τα μέσα του 14ου αιώνα.

Πληροφορίες για τον Επισκέπτη

Ο χώρος έχει ανασκαφεί και αναστηλωθεί μερικώς, παραμένει όμως προς το παρόν αρχαιολογικός χώρος κλειστός για το ευρύ κοινό.

Πηγή:www.kastra.eu

O Μέγας Αλέξανδρος έτοιμος να κατακτήσει και τον ψηφιακό κόσμο

Μετά από 20 χρόνια προετοιμασίας το εικονικό μουσείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναμένεται να ανοίξει τις διαδικτυακές πύλες του την ερχόμενη χρονιά

 Αλέξανδρος, ο Μακεδόνας στρατηλάτης, 23 αιώνες από τον θάνατό του είναι έτοιμος να κατακτήσει και τον ψηφιακό κόσμο. Μετά από 20 χρόνια προετοιμασίας το εικονικό μουσείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναμένεται να ανοίξει τις διαδικτυακές πύλες του την ερχόμενη χρονιά ώστε η πορεία μιας από της σημαντικότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας να είναι online σε όλες τις γωνιές της υφηλίου.

Το «Εικονικό Μουσείο Μέγας Αλέξανδρος: Από τις Αιγές στην Οικουμένη», ένα μεγαλόπνοο σχέδιο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, στοχεύει να καταστεί διεθνώς ο βασικός άξονας αναφοράς για την προσέγγιση του θέματος «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» τόσο για το ευρύ κοινό όσο και για τους ειδικούς. Ένα «μουσείο χωρίς τοίχους» αφιερωμένο στη γνωστότερη μορφή της ελληνικής ιστορίας, με την ψηφιακή ξενάγησή του να φιλοδοξεί να αποτελέσει ύμνο της ένδοξης διαδρομής του Μακεδόνα Βασιλιά στα πέρατα της οικουμένης.

Το συγκεκριμένο έργο, που συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, πήρε πρόσφατα παράταση 6 μηνών για να ολοκληρωθεί με την καταληκτική ημερομηνία υλοποίησής του να είναι πλέον η 30η Ιουνίου 2020. Ηταν η χρονιά του 2000 όταν γεννήθηκε η ιδέα ενός ψηφιακού μουσείου αφιερωμένου στη ζωντανή μνήμη του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ύστερα από προσπάθειες 10 χρόνων, με κεντρικό πρόσωπο την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας Αγγελική Κοτταρίδη, το έργο εντάχθηκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης.

Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο, “επιστρατεύοντας όλα τα μέσα που προσφέρουν οι σύγχρονες τεχνολογίες της πληροφορικής, θα προχωρήσει σε μια συνθετική, επιστημονικά έγκυρη και συγχρόνως γλαφυρή και ελκυστική παρουσίαση της πορείας του ίδιου του ήρωα στην ιστορία και στο μύθο, αλλά και όλων εκείνων των διεργασιών που οδήγησαν στη δημιουργία του οικουμενικού πολιτισμού, που ονομάζεται «ελληνιστικός» και αποτέλεσε τη βάση των ιστορικών εξελίξεων, οι οποίες σφράγισαν καίρια την σύγχρονη κοσμοαντίληψη”.

Στην κατεύθυνση αυτή θα ενσωματωθεί όλο το δυνατό διαθέσιμο υλικό (αρχαιολογικά ευρήματα, ιστορικές πηγές, τοπογραφικές έρευνες) σε δίγλωσση ψηφιακή έκδοση με δυνατότητα επίσκεψης στην ελληνική και στην αγγλική εκδοχή του συνόλου των πληροφοριών που παρέχει, με τον ίδιο τρόπο και για τις δύο γλώσσες. Το περιεχόμενο αρθρώνεται σε επτά ενότητες-«αίθουσες»: πρώτη ενότητα είναι «Οι ρίζες», όπου παρουσιάζεται το πέρασμα της Μακεδονίας από τον μύθο στην Ιστορία με βάση τα ιδιαίτερα εντυπωσιακά και άγνωστα στο κοινό ευρήματα των τελευταίων χρόνων από τις Αιγές, την Αιανή, το Αρχοντικό. Δεύτερη «Η Μακεδονία του Φιλίππου Β΄», όπου περιγράφεται η μετάλλαξη του αρχαϊκού βασιλείου σε ριζοσπαστικό μοχλό αλλαγής του αρχαίου κόσμου κάτω από την εμπνευσμένη καθοδήγηση του μεγαλοφυούς βασιλιά. Η τρίτη ενότητα, «Αλέξανδρος ο Φιλίππου», είναι αφιερωμένη στην παιδεία και στα στοιχεία που διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του νεαρού διαδόχου. Στην τέταρτη περιγράφεται η «Εκστρατεία της Ανατολής», που ξεκινάει από τις Αιγές το 334 π.Χ. και τελειώνει στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ. Στην πέμπτη ενότητα, που έχει τον τίτλο «Ο πρώτος πολίτης της Οικουμένης», αναπτύσσονται η ιδεολογία και οι πολιτικές του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ στην έκτη, που είναι η μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή από όλες, περιγράφεται «Ο νέος κόσμος: Η ελληνιστική κοινή». Η τελευταία ενότητα λέγεται «Αθάνατος» και είναι αφιερωμένη στον μύθο του Αλεξάνδρου που φτάνει ως τις ημέρες μας.

Η επίσκεψη στο ψηφιακό μουσείο θα αποτελείται από τρία επίπεδα πληροφόρησης, ώστε ο τρόπος παρουσίασης να προσαρμόζεται στο επίπεδο γνώσεων και γενικότερου ή ειδικότερου ενδιαφέροντος του επισκέπτη, και να δίνει τη δυνατότητα διάδρασης ώστε η πλοήγηση σε κάθε επίπεδο και μεταξύ επιπέδων πληροφόρησης να πραγματοποιείται κατ’ επιλογήν του. Στο πρώτο επίπεδο, εκτυλίσσεται σε ένα διαδραστικό βίντεο η ξενάγηση στο σύνολο του μουσείου, με συνεχή εικόνα-δράση και αφήγηση, περιλαμβάνει όλα τα ψηφιακά εκθέματα εν περιλήψει, δίνοντας τον βασικό κορμό της πληροφόρησης σε πραγματικό χρόνο περίπου επτά (7) ωρών.

Στο δεύτερο επίπεδο, όπου ο επισκέπτης πηγαίνει κατά βούληση είτε από την έναρξη της πλοήγησης είτε σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο της παρακολούθησης του πρώτου επιπέδου, θα υπάρχουν πλήρως ανεπτυγμένα 304 ψηφιακά εκθέματα, ενταγμένα σε επτά ψηφιακές αίθουσες. Κάθε ψηφιακό έκθεμα, διάρκειας, ανά περίπτωση, από λίγα λεπτά έως και μία (1) ώρα σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, θα παρουσιάζει σε βάθος ένα επιμέρους θέμα μέσω ενός συνόλου μέσων παρουσίασης (αφήγηση, κινηματογραφικές λήψεις, στατικές φωτογραφικές εικόνες, τρισδιάστατες ψηφιακές αναπαραστάσεις, animation, γραπτό κείμενο, μουσική και ήχους). Στο τρίτο επίπεδο, θα βρίσκονται βιβλιοθήκες, κατάλογοι εικόνων και πραγματικών αντικειμένων, φωτογραφίες, σχέδια, λήμματα, κείμενα, πηγές, βιβλιογραφία, κάθε είδους πληροφορίες, σελίδες διαπιστευμένων χρηστών, όπου μπορούν να παρουσιάζουν αποτελέσματα έρευνας, ανασκαφών, άρθρα, ανακοινώσεις κ.τ.λ., διάφοροι σύνδεσμοι, fora συζητήσεων, διαδικτυακά παιχνίδια και εκπαιδευτικές δράσεις.

Παράλληλα, θα περιλαμβάνει έξι διαδραστικά παιχνίδια που θα δίνουν τη δυνατότητα εκμάθησης με ψυχαγωγικό τρόπο σε σχολικές ομάδες, είτε στο πλαίσιο συντονισμένης εκπαιδευτικής δράσης στο σχολείο είτε ανεξάρτητα στο σπίτι, και αυτό προσαρμοσμένο από πλευράς τόσο γνωστικού επιπέδου όσο και τρόπου παρουσίασης ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα όπου ανήκουν.

Πηγή: Πρώτο θέμα

Νέαρχος ο αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το όνομα του αξιωματικού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Νέαρχου, ήρθε ξανά στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Αμφίπολης.

Αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου και από του 326 π.Χ. ναύαρχος του στόλου του. Το όνομά του επανήλθε στην επικαιρότητα το καλοκαίρι του 2014, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Αμφίπολης. Εκφράστηκε η άποψη ότι το ταφικό μνημείο, που ανέσκαπτε τότε η αρχαιολόγος Αικατερίνη Περιστέρη στο λόφο Καστά, ανήκε στο Νέαρχο.

Ο Νέαρχος, γιος του Ανδροτίμου, γεννήθηκε γύρω στο 360 π.Χ. και καταγόταν από την Κρήτη. Μεγάλωσε στην Αμφίπολη, όπου είχε μεταναστεύσει η οικογένειά του κι έγινε ένας από τις πιο στενούς φίλους του νεαρού Αλέξανδρου.

Ο Φίλιππος Β’ τον εξόρισε, επειδή εναντιώθηκε στο γάμο του με τη νεαρή Κλεοπάτρα, όπως και άλλους φίλους του Αλέξανδρου, που πήραν το μέρος του στη διένεξη με τον πατέρα του. Όταν ο Αλέξανδρος ανέλαβε την εξουσία, μετά τη δολοφονία του Φίλιππου, επανέφερε τον φίλο του Νέαρχο στην Αμφίπολη.

Ο Νέαρχος ακολούθησε τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ασία και αρχικά διορίστηκε σατράπης της Λυκίας. Στη συνέχεια ανέλαβε την αρχηγία του στόλου, που ναυπήγησε ο Αλέξανδρος, μετά τη νίκη του επί του Ινδού βασιλιά Πώρου (326 π.Χ).

Με διαταγή του Αλέξανδρου, ο Νέαρχος πραγματοποίησε ένα μοναδικό άθλο για την εποχή εκείνη. Πραγματοποίησε τον πλου από τον Υδάσπη ποταμό στη δυτική Ινδία ως τον Περσικό Κόλπο, ακολουθώντας κατ’ αντίθετη διεύθυνση τον ρου του Ευφράτη ποταμού, αφού διήνυσε συνολικά 400 ναυτικά μίλια σε 130 ημέρες.

Ο Νέαρχος πέθανε γύρω στο 312 π.Χ.

Όλα έτοιμα για την ποδηλατική διάσχιση «Brevet Philippi»

Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την 3η ποδηλατική διάσχιση «Brevet Φιλίππων – Brevet Philippi» που διοργανώνεται σήμερα, στο Πάρκο Φιλίππων Καβάλας.

Η δράση αποτελεί ετήσιο θεσμό και ακολουθεί τα γαλλικά πρότυπα ανάπτυξης του ποδηλατικού τουρισμού. Αφορά στην διάσχιση 200 χλμ, μέσα από 20 τοπικούς οικισμούς και 7 δήμους. Το ίχνος της ποδηλατικής διαδρομής ενώνει σημαντικούς πολιτιστικούς, τουριστικούς και περιβαλλοντικούς πόρους, με σημαντικότερους αυτούς των αρχαιολογικών χώρων των Φιλίππων και της Αμφίπολης.

Η Ποδηλατική διοργάνωση έχει ως στόχο να αναδείξει την ιστορική Μάχη των Φιλίππων (42 π.Χ.), για αυτό επιλέχθηκε να γίνει εντός του Οκτωβρίου και συγκεκριμένα κοντά στην ημερομηνία της τελικής μάχης, στις 21 Οκτωβρίου. Η εκκίνηση θα γίνει στις 8:30 το πρωί και οι αφίξεις στο σημείο τερματισμού στις Κρηνίδες, αναμένονται από τι 5 το απόγευμα έως τις 12 το βράδυ. Στο πλαίσιο της διοργάνωσης έχουν προγραμματιστεί παράλληλες εκδηλώσεις.

Οι Λέοντες στην Αμφίπολη, στον Μαραθώνα, στις Θεσπιές και στην Χαιρώνεια.

Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ

Ο Λέοντας στην Χαιρώνεια

Ο Λέων της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, που δεν στήθηκε σε τάφο Βασιλιά, αλλά σε 254 πεσόντες Θηβαίους Ιερολοχίτες, που σκοτώθηκαν στην Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ., από τον στρατό του Φιλίππου και την επέλαση του ιππικού του νεαρού τότε Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πρόκειται δηλαδή για πολυάνδρειο.

Μετά την νίκη εκείνη, οι Έλληνες συμφιλιώθηκαν και άνοιξε ο δρόμος για την μεγάλη αποστολή της Μακεδονίας και των υπολοίπων πλην Λακαιδεμονίων, την εκστρατεία κατά της ίδιας της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Ο Λέων της Χαιρώνειας ύψους 5,5 μέτρων, βρισκόταν πάνω σε έναν ορθογώνιο περίβολο, μήκους περίπου 24 μέτρων  και πλάτους 15 μέτρων,  όπου πράγματι βρέθηκαν 254 σκελετοί μαζί με όπλα, διατεταγμένοι σε επτά σειρές.

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ Ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Ιδιαίτερη σημασία έχει το τι αναφέρει ακριβώς ο Παυσανίας για τον Λέοντα της Χαιρώνειας:

"Όπως πλησιάζει κανείς την πόλη βλέπει ένα κοινό τάφο των Θηβαίων που σκοτώθηκαν στη μάχη εναντίον του Φιλίππου. Δεν έχει επιγραφή, αλλά πάνωθέ του στέκεται ένα λιοντάρι, ίσως σαν αναφορά στην τόλμη των ανθρώπων. Το ότι δεν υπάρχει επιγραφή οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι το θάρρος τους δεν ανταμείφθηκε με την αντίστοιχη καλή τύχη".

Δηλαδή στον Λέοντα της Χαιρώνειας που βρισκόταν πάνω σε πολυάνδρειο, κοινό τάφο πεσόντων, δεν υπήρχε επιγραφή, επειδή στη Μάχη της Χαιρώνειας είχαν ηττηθεί από τους Μακεδόνες.

Ο Λέων της Αμφίπολης

ΛΕΩΝ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ

Κατά παρόμοιο τρόπο, δεν αναφέρεται ή δεν έχει βρεθεί επιγραφή και για τον Λέοντα της Αμφιπόλεως,  με το μεγάλο 10x10 βάθρο του. Ο Λέων όμως κατά τους αρχαιολόγους φαίνεται να τοποθετείται χρονικά στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ., στα χρόνια που κυριάρχησε κυρίως ο Κάσσανδρος, ο οποίος ανοικοδόμησε τη Θήβα και πιθανότατα βοήθησε ή χρηματοδότησε και την κατασκευή του Λέοντα της Χαιρώνειας, για να εξασφαλίσει οριστικά τα νώτα του, με συμμάχους του τους Θηβαίους, αλλά και για να δείξει "ανωτερότητα" σε σχέση με  Φίλιππο και Αλέξανδρο.

Ο ΛΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΣΠΙΩΝ

Παρόμοιος λέων με της Χαιρώνειας, είχε στέψει πολύ νωρίτερα επίσης πολυάνδρειο 202 πεσόντων Θεσπιέων στη μάχη του Δηλίου κατά των Αθηναίων το 424 π.Χ.

Ο Λέων του Πειραιά

ΛΕΩΝ "ΠΕΙΡΑΙΑ" (ΙΣΩΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ)

Τέλος, παρόμοιο είναι και ο λεγόμενος Λέων του Πειραιά, το λιοντάρι που βρισκόταν στο μεγάλο λιμάνι και γι΄αυτό ονομαζόταν από τους ξένους "Πόρτο Λεόνε" και το οποίο σύμφωνα με τον  Laborde βρισκόταν αρχικά στον Μαραθώνα, σε ανάμνηση της νίκης κατά των Περσών το 490 π.Χ.. Ή όπως φαίνεται τώρα πλέον καλύτερα, πιθανόν  προς τιμή των πεσόντων Μαραθονομάχων (192 Αθηναίων και 11 Πλαταιέων), όπου και το επίγραμμα του Σιμωνίδη: "Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι, Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν".

Το λιοντάρι αυτό αρπάχθηκε τελικά στον Πειραιά από τον Μοροζίνι το 1687 και βρίσκεται ακόμη αζήτητο ως τώρα στο λιμάνι της Βενετίας.

Αμφίπολις: Η Πόλη Ανά Τους Αιώνες

Την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019 στη 1:00 μμ, σας περιμένω για μια μοναδική ξενάγηση στο Μουσείο και τους Αρχαιολογικούς χώρους της Αμφίπολης. Θα ξεναγηθούμε στα εκθέματα του Μουσείου όπου θα θαυμάσουμε το κεφάλι της δεξιάς Σφίγγας από τον Τύμβο Καστά. Θα δούμε την ιστορία της περιοχής από την προϊστορική μέχρι και την παλαιοβυζαντινή εποχή.

Η βόλτα μας θα συνεχιστεί στους εξωτερικούς αρχαιολογικούς χώρους. Θα περπατήσουμε στην υπέροχη φύση και να θαυμάσουμε από κοντά τις Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές και τη Ροτόντα στην Αρχαία Ακρόπολη της Αμφίπολης με θέα τις εκβολές του ποταμού Στρυμόνα, μετά ο περίπατος μας θα συνεχιστεί στην μοναδική ελληνιστική Οικία με τις υπέροχες τοιχογραφίες.

Στην συνέχεια θα επισκεφθούμε το τέλεια διατηρημένο Βόρειο Τείχος, το μοναδικό καλοδιατηρημένο αρχαίο τείχος, που τόσο σημαντικό ήταν για την άμυνα της πόλης και που μπροστά σ'αυτο εξελίχθηκαν σημαντικά γεγονότα της αρχαίας ιστορίας. Η ξενάγηση μας θα τελειώσει με την επίσκεψη στην μοναδική Αρχαία Ξύλινη Γέφυρα που ένωνε τις δυο όχθες του Στρυμόνα με τα τείχη της πόλης

Λεπτομέριες:

Η ξενάγηση διαρκεί περίπου 2,5 ώρες και περιλαμβάνει 

- Ξενάγηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης

- Ξενάγηση στις Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές

- Ξενάγηση στην Ελληνιστική Οικία

- Ξενάγηση στο Βόρειο Τοίχος

- Ξενάγηση στη Αρχαία Ξύλινη Γέφυρα

Κόστος ξενάγησης 8€/άτομο (τα παιδιά έως 18 ετών συμμετέχουν δωρεάν)

Μπορείτε να κάνετε τη κράτησή σας συμπληρώνοντας την παρακάτω φόρμα:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfIukuWjyuWWT5koyInzkeQyARYSHdfeQD8_H5vKzjojXPV_A/viewform

Αφού συμπληρώσετε τα στοιχεία σας επικοινωνούμε μαζί σας ηλεκτρονικά για την επιβεβαίωση συμμετοχής και την πληρωμή.

Για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινίσεις επικοινωνήστε στο liasiasioy@gmail.com ή στο 6948208816 (Ευαγγελία Σιάσιου)

Αγώνας δρόμου 10 χλμ. «Via Egnatia: Αμφίπολη – Δράμα – Φίλιπποι 2019»

Τον αγώνα δρόμου ενηλίκων 10 χλμ. «Via Egnatia: Αμφίπολη – Δράμα – Φίλιπποι 2019», διοργανώνουν η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, η Περιφερειακή Ενότητα Δράμας, δια της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας / Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στο πλαίσιο των διήμερων εκδηλώσεων του Περιφερειακού Φεστιβάλ Via Egnatia στην Π.Ε. Δράμας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, η συμμετοχή των ενδιαφερομένων και οι σχετικές παροχές είναι δωρεάν.

Ο αγώνας δρόμου, θα διεξαχθεί το Σάββατο 19 Οκτωβρίου, με σημείο συνάντησης και τερματισμού το Καλαμπάκι του Δήμου Δοξάτου. Ειδικότερα, ο Αγώνας Δρόμου Via Egnatia: Αμφίπολη-Δράμα-Φίλιπποι 2019, αφορά σε δρόμο 10 χιλιομέτρων (Μαυρολεύκη-Καλαμπάκι), στα χνάρια της Αρχαίας Εγνατίας Οδού, ενώ ως αφετηρία της διαδρομής έχει ορισθεί η επαρχιακή οδός Δράμας-Πρώτης (στην οδό προς Θεσσαλονίκη, στη θέση Μαυρολεύκη, του Δήμου Προσοτσάνης), και ως τερματισμός έχει ορισθεί η κεντρική πλατεία της Δημοτικής Κοινότητας Καλαμπακίου, του Δήμου Δοξάτου.

Καταληκτική ημερομηνία εγγραφών για τον αγώνα, ορίζεται η 14η Οκτωβρίου 2019, ενώ παράλληλα η εγγραφή μετά τις 14 Οκτωβρίου είναι δυνατή, μόνο εφόσον δεν έχει συμπληρωθεί το όριο συμμετοχής (100 θέσεις).

Στον αγώνα δρόμου «Via Egnatia: Αμφίπολη – Δράμα – Φίλιπποι», ο οποίος φέτος είναι αφιερωμένος στη Μνήμη των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, θα συνδράμουν εθελοντικά, πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία της Π.Ε. Δράμας, ενώ στην όλη διοργάνωση, αναμένεται η συμμετοχή πλήθους κόσμου και φορέων.

Πηγή: επιλογές

Εκδηλώσεις Μνήμης από την Συμπλήρωση 78 Χρόνων του Ολοκαυτώματος των Κεδυλλίων

Την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου

θα πραγματοποιηθούν, οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης του ολοκαυτώματος των μαρτυρικών Κερδυλλίων  και της μαζικής εκτέλεσης των 250 ατόμων από τα στρατεύματα κατοχής. Το πάνδημο μνημόσυνο για τη συμπλήρωση 78 χρόνων από την ημέρα του ολοκαυτώματος θα πραγματοποιηθεί στην Τοπική Κοινότητα Νέων Κερδυλλίων.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:

-07:30 π.μ  - Τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας Χοροστατούντος του Σεβασμιώτατος του Μητροπολίτη Σερρών και Νιγρίτης κ.κ. Θεολόγου στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Μαρτυρικών Κερδυλλίων Σερρών

-09:30 π.μ Πέρας Προσέλευσης Επισήμων

-10:00 π.μ Τέλεση Μνημόσυνου στον Ιερό Ναό

-10:15 π.μ Τέλεση Επιμνημόσυνης Δέησης στο Ηρώον  του Μαρτυρικού Χωριού - Προσκλητήριο Νεκρών από τον Πρόεδρο της Τοπικής Μαρτυρικής 

Κοινότητας κ. Γεώργιο Γκάλιο και τον Εφημέριο της Ενορίας  π. Μιχαήλ Θεοχαρίδη - Κατάθεση Στεφάνων - Ιστορική Αφήγηση των Γεγονότων

- Τήρηση Ενός Λεπτού Σιγής

- Εθνικός Ύμνος

-11:10 π.μ Τέλεση Τρισάγιου στο Μνημείο Σταυρού

από τον Σεβ. Μητρ. Σερρών κ. Θεολόγου - Επίσκεψη

στους Τόπους Εκτέλεσης

- 11:30 π.μ Δεξίωση των Αρχών -Προσκεκλημένων

από τον Εφημέριο και την Εκκλ. Επιτροπή 

στην Αίθουσα Δεξιώσεων του Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Νέων Κερδυλλίων

Αμφίπολη και Εγνατία Οδός

 

Χάρτης της Εγνατίας οδού

  

   Στα τέλη του 2ου αι. π.Χ. κατασκεύαστηκε η Εγνατία Οδός, ένα σημαντικό  δημόσιο έργο της Ρώμης που συνέβαλε ουσιαστικά στην ανάπτυξη της Μακεδονίας. Το όνομα της οφείλεται στον Ρωμαίο ανθύπατο Γναίο Εγνάτιο, που μερίμνησε για την κατασκευή της. Ο σημαντικός αυτός δρόμος, ο οποίος εξασφάλιζε στην Ρώμη την επικοινωνία με τις ανατολικές επαρχίες, ξεκινούσε από το Δυρράχιο και διασχίζοντας την Μακεδονία και την Αιγαιακή Θράκη με άξονα Δ-Α κατέληγε στο Βυζάντιο.

   Στους  μιλλιοδείκτες της Εγνατίας οδού (milliaria) που έχουν βρεθεί σημειώνεται σε μίλλια (1 μίλλιο=1,5 χλμ) η απόσταση από τον προηγούμενο σταθμό της οδού. Αναγράφεται επίσης το όνομα του  κατασκευαστή της και αργότερα το όνομα των ανακαινιστών της. Στους αυτοκρατορικούς χρόνους αναφέρεται, συνοδευόμενο από όλους τους τιμητικούς τίτλους, το όνομα του αυτοκράτορα, ο οποίος είχε φροντίσει για την επισκευή της οδού και στον οποίο η πόλη, η οποία τελικά πληρώνει την επισκευή, αφιερώνει συχνά  το  μιλλιάριο.

Μιλλιάριο Εγνατίας οδού
Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης

   Η Αμφίπολη, όπως και οι λοιπές πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης, από τις οποίες περνούσε η Εγνατία, συμμετείχε στα προγράμματα συντήρησης και επισκευής της οδού. Τα μιλλιάρια που βρέθηκαν στην περιοχή της βεβαιώνουν την συμμετοχή της Αμφίπολης στις επισκευές της Εγνατίας οδού που πραγματοποίησαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες Ανδριανός, Φίλιππος, Άραβας, Σεπτίμιος Σέβηρος και Καρακάλλας. Με την επίκαιρη θέση της ανάμεσα στα παράλια του Αιγαίου και την Θρακική ενδοχώρα, η Αμφίπολη αναδείχθηκε σε σημαντικό σταθμό της Εγνατίας οδού, αυτού του σημαντικού εμπορικού και στρατιωτικού δρόμου της Ρώμης που ένωσε την Ευρώπη με την Ασία.

Ο Παλαιοχριστιανικός Ναός Οκταγωνικού Τύπου Των Φιλίππων

Ναός Παλαιοχριστιανικός οκταγωνικού τύπου, στην ανατολική πλευρά της Αγοράς, που άρχισε να ανασκάπτεται στη δεκαετία του '60 από το Στυλιανό Πελεκανίδη, καθηγητή της Βυζαντινής αρχαιολογίας, έφερε στο φως άλλους δύο επάλληλους αρχαιότερους ναούς και καθώς συνεχίζονταν οι ανασκαφές των προκτισμάτων και κοντινών άλλων οικοδομημάτων, άρχισε να γίνεται πλέον λόγος για το συγκρότημα του Οκταγώνου. Γύρω από τον Οκταγωνικό ναό αναπτύσσονται βαπτιστήριο και άλλα προκτίσματα, δημόσιος λουτρώνας, επισκοπικό μέγαρο και αποθήκες. Στο κέντρο του συγκροτήματος διατηρείται μεγάλος τάφος μακεδονικού τύπου της ελληνιστικής εποχής.

Στο χώρο του ναού αρχικά είχε κτισθεί στα μέσα του 4ου αι. ο Ευκτήριος Οίκος του Πορφυρίου. Αμέσως μετά πάνω στα ερείπιά του οικοδομείται τρίκλιτος Βασιλική και τον 5ο αι. το Οκτάγωνο (ορισμένες οικοδομικές φάσεις χρονολογούνται στον 6ο αι.).

Σύμφωνα με επιγραφική μαρτυρία ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Απόστολο Παύλο, γεγονός που δείχνει, μαζί με τη θέση του στο κέντρο της πόλης, δίπλα στην αγορά και την ύπαρξη παραπλεύρως του επισκοπείου, ότι ήταν ο καθεδρικός ναός των Φιλιππησίων. Στα προκτίσματα του ναού διακρίνονται, η πρόθεση, το διακονικό, το βαπτιστήριο (φωτιστήριο και κολυμβήθρα), η φιάλη (κρήνη) και άλλα συνήθη στις παλαιοχριστιανικές βασιλικές. Στα δυτικά προ του ναού υπήρχε μικρή τρίκλιτη στοά, που οδηγούσε στην κοντινή και βορείως διερχομένη Εγνατία οδό.

Ξεναγήσεις στην Αμφίπολη

Δείτε τα βίντεο και κάντε εγγραφή στο κανάλι "Ξεναγήσεις στην Αμφίπολη Σιάσιου Ευαγγελία" στο YouTube για να ενημερώνεστε γρήγορα για τα νέα μας.https://www.youtube.com/channel/UC1EMD7GjjHcZS5SnlETvacg

Η Πολεοδομία της Αρχαίας Αμφίπολης

Πύλη Α' τείχους της αρχαίας Αμφίπολης

Οι πληροφορίες που έχουμε από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη για τον πολεοδομικό της ιστό είναι ακόμη περιορσμένες, Δεν έχει ανασκαφθεί μέχρι τώρα στο σύνολό της κάποια συνοικία της πόλης, ώστε να υπάρξει ολοκληρωμένη εικόνα για την αρχιτεκτονική της διαμόρφωσης. Η τεράστα έκταση που ο οικιστής Άγνων περιέκλεισε μέσα στα τείχη δεν πρέπει να ήταν δομημένη στο σύνολό της. Στο κέντρο της θα δέσποζε η ακρόπολη στην περιοχή της οποίας πιθανόν να βρίσκοντα αρκετά δημόσια κτίρια, ενώ στους γύρο λόφους (θα πρέπει να φανταστούμε τις συνοικίες της πόλης με τα σπίτια και τους δρόμους. Τα στοιχεία των ανασκαφών αποκαλύπτουν τον πλούτο και την ευμάρεια των κατοίκων μιας πόλης που αποτέλεσε από την αρχή της ύπαρξής της σημαντικό

εμπορικό κέντρο με κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.

Σε ορισμένες περιοχές της αρχαίας πόλης οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει τους αρχαίους δρόμους. Οι δρόμοι ξεκινούσαν από τις πύλες του τείχους και διέσχιζαν την πόλη πιθανότατα όχι πάντα σε αυστηρό Ιπποδάμειο σύστημα. Ήταν λιθόστρωτοι ή από απλό πατημένο χώμα και κατά κανόνα το κατάστρωμα τους ήταν στενό (2-2,5μ.)

Η πόλη είχε οργανωμένο σύστημα ύδρευσης σε άμεση συνάρτηση με το δίκτυο των δρόμων, με πήλινους, μολύβδινους ή κτιστούς  αγωγούς. Οι ανασκαφές έχουν εντοπίσει τον κεντρικό πήλινο αγωγό ύδρευσης, ο οποίος περνούσε κάτω από το ανατολικό τείχος και μετέφερε νερό στην πόλη από το Παγγαίο. Συχνή ωστόσο είναι και η παρουσία πηγαδιών στα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Υπάρχουν επίσης κρήνες και δεξαμενές σε δημόσιους χώρους. Το σύστημα αποχέτευσης της πόλης και ιδιαίτερα των δημοσίων κτιρίων είναι ιδιαίτερα προσεγμένο, με πήλινους και κτιστούς αγωγούς.