Η μάχη της Αμφίπολης συνέβη τον χειμώνα του 422 π.Χ. κατά την διάρκεια του πελοποννησιακού πολέμου. Αντίπαλοι ήταν οι Αθηναίοι με στρατηγό τον Κλέωνα και οι Σπαρτιάτες υπό την ηγεσία του Στρατηγού Βρασίδα.
Ποιοί ήταν όμως οι δύο στρατηγοί που έχασαν την ζωή τους και οι δύο μπροστά από τα τείχη της Αμφίπολης;
 |
| Η Λάρνακα που εικάζεται ότι ανήκει στον Σπαρτιάτη Στρατηγό Βρασίδα και βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης |
Ο Βρασίδας, γιος του Τέλλιδος και της Αργιλεωνίδος, ήταν στρατηγός των Σπαρτιατών φιλότιμος, φιλόπατρις, δραστήριος, δίκαιος, ικανός, ανδρείος, τολμηρός και εμπειροπόλεμος με πολλές αρετές. Ενεργούσε με σύνεση έναντι του αντιπάλου του Κλέωνα. Φάνηκε επιεικής στους Αμφιπολίτες και κατόρθωσε να τους πείσει ότι δεν ήταν κατακτητής αλλά ελευθερωτής της Αμφίπολης. Έδωσε το δικαίωμα σε όσους ήθέλαν να εγκαταλείψουν την Αμφίπολη με όλα τους τα υπάρχοντα, χωρίς να τους καταδιώξει. Αγαπήθηκε και τιμήθηκε από τους κατοίκους ως δίκαιος και άξιος αρχηγός. Είχε διαπαιδαγωγηθεί με τις εθνικές αρχές της Σπάρτης. Η μάνα του, όταν την πληροφόρησαν για το θάνατό του, ρώτησε «αν πέθανε έντιμα». Στα εγκώμια των άλλων ότι ο γιος της ήταν ανώτερος από όλους τους στρατηγούς της εποχής εκείνης και διακρινόταν για τα πολλά και μεγάλα ανδραγαθήματά του αποκρίθηκε: «Ναι, ο γιος μου ήταν ανδρείος αλλά η Σπάρτη έχει πολλούς πολίτες καλύτερους από αυτόν».
 |
| Η ασπίδα που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Αγοράς στην στοά Αττάλου και πιθανολογείται ότι ανήκε στον Βρασίδα |
Ο Κλέων, γιος του Κλαιένετου, αναδείχθηκε μετά από το θάνατο του αντιπάλου του Περικλή λόγω του δυναμικού του χαρακτήρα. Από δερματοπώλης έγινε τρομερός δημαγωγός. Κατά τον Αριστοφάνη, στην κωμωδία Ιππείς, περιγράφει τον Κλέωνα ως απερίσκεπτο, εγωιστή, υπερήφανο, πλεονέκτη, κακότροπο, θρασύ, φθονερό, βίαιο, αιμοβόρο, αδιάλλακτο και δημαγωγό. Κολάκευε τους ισχυρούς και για λόγους σκοπιμότητας βοηθούσε και τους πτωχούς. Το όπλο του ήταν η ευγλωττία συνοδευμένη με πολυλογία και βιαιότητα. Όταν καταλήφθηκε η Σφακτηρία με το τέχνασμα του στρατηγού των Μεσσηνίων φαντάστηκε ότι ήταν αυτός ο πλέον άξιος στρατηγός της εποχής.
Η αλαζονεία και η απερισκεψία τον οδήγησαν στη μάχη της Αμφιπόλεως. Απέδειξε την ανικανότητα και τη δειλία του την ώρα της μάχης, ενώ οι στρατιώτες του πολεμούσαν γενναία κατά των Σπαρτιατών αυτός λιποψύχησε και για να σωθεί προσπάθησε να διαφύγει στην Ηιόνα. Ένας πελταστής τον πρόλαβε όμως και τον φόνευσε με το ακόντιό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.