Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών

Βορειοανατολικά της πόλης των Σερρών και σε απόσταση 12 χλμ., στο βάθος μιας ορεινής χαράδρας του Μενοικίου όρους, υψώνεται μεγαλόπρεπο το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Το μοναστήρι αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά και πνευματικά κέντρα των Βαλκανίων κατά την Υστεροβυζαντινή και Μεταβυζαντινή Περίοδο.
Πρώτος κτήτορας της μονής ήταν ο Σερραίος ευγενής Ιωαννίκιος (1225-1300)
Ο δεύτερος κτήτορας της Μονής, ο Ιωακείμ, εξασφάλισε την εύνοια των Βυζαντινών αυτοκρατόρων Ανδρόνικου Α' και Β' της Δυναστείας των Παλαιολόγων καθώς και του Σέρβου ηγεμόνα Στέφανου Δουσάν, εξασφαλίζοντας στη Μονή σπουδαία ευεργετήματα.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας (1383-1912), η Μονή διατήρησε τον πνευματικό της ρόλο παίρνοντας τον χαρακτηρισμό της «Μονής των γραμμάτων». Εκεί μόνασε και πέθανε ο πρώτος μετά την Άλωση Πατριάρχης Γεννάδιος Β' Σχολάριος. Ο τάφος του βρίσκεται μέσα στοκαθολικό της Μονής, δίπλα στον τάφο του δεύτερου κτήτορα, Ιωακείμ.
Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 οι μοναχοί της Μονής πολέμησαν μαζί με τον Εμμανουήλ Παπά και βοήθησαν υλικά τον αγώνα.
Το 1917 και το 1941 ο βουλγάρικος στρατός άρπαξε μεταξύ άλλων τα πολύτιμα χειρόγραφα της Μονής, μεγάλος αριθμός των οποίων βρίσκεται μέχρι και σήμερα σε μουσεία της Βουλγαρίας.